ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΠΑΥΛΟΥ ΜΕΛΑ
Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Οκτωβρίου 13, 2011
Ο Παύλος Μελάς (29 Μαρτίου 1870 – 13 Οκτωβρίου 1904) ήταν αξιωματικός πυροβολικού του ελληνικού στρατού και πρωτεργάτης του Μακεδονικού αγώνα. Ήταν γιος του Μιχαήλ Μελά και γαμπρός του Στέφανου Δραγούμη.
Γεννήθηκε στη Μασσαλία της Γαλλίας. Η καταγωγή της οικογένειάς του ήταν από τη Βόρεια Ήπειρο. Μετά τη μετακίνηση της οικογένειας στην Αθήνα, σπούδασε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων απ’ όπου αποφοίτησε ως ανθυπολοχαγός του πυροβολικού το 1891. Φέροντας τύψεις για την έκβαση του πολέμου του 1897 συμμετείχε από τους πρώτους στο ιδρυθέν το 1900 Μακεδονικό κομιτάτο για την εμψύχωση του απογοητευμένου ελληνικού πληθυσμού της Μακεδονίας και σε αντίδραση στη δράση των Βουλγάρων κομιτατζήδων. Έτσι από τον Φεβρουάριο του 1904 ο Παύλος Μελάς έσπευσε με άλλους τρεις αξιωματικούς, τους Α. Κοντούλη, Α. Παπούλα και Γ. Κολοκοτρώνη, προς επιτόπια μελέτη της κατάστασης. Αποτυγχάνοντας σε εκείνη την πρώτη προσπάθεια, επανήλθε τον Ιούλιο του ίδιου έτους οπότε και εισήλθε στη Μακεδονία ως ζωέμπορος με το όνομα “Πέτρος Δέδες”. Μετά 20ήμερη παραμονή συναντήθηκε με τον Λάμπρο Κορομηλά στη Θεσσαλονίκη ανταλλάσσοντας σκέψεις για ανάληψη επιχειρήσεων και στη συνέχεια επέστρεψε στην Αθήνα.
Στις 18 Αυγούστου όταν όλα ήταν έτοιμα κατά το σχέδιο ο Παύλος Μελάς με το επιχειρησιακό όνομα Καπετάν Μίκης Ζέζας, επικεφαλής σώματος εκ 35 μόλις ανδρών, που το αποτελούσαν Μακεδόνες, Μανιάτες και Κρητικοί, ανέλαβε την αρχηγία του Μακεδονικού αγώνα ενάντια στους Βούλγαρους και εισήλθε ένοπλα στα Μακεδονικά εδάφη με την εντολή να ασκεί καθήκοντα αρχηγού και στις μικρότερες ομάδες που δρούσαν εν τω μεταξύ στη περιφέρειες Μοναστηρίου και Καστοριάς. Πληροφορηθέντες οι Τούρκοι από διάφορους καταδότες περί της εισόδου και της δράσης του Παύλου Μελά έθεσαν προς καταδίωξή του πολυάριθμο τουρκικό απόσπασμα. Παρά τις συνεχείς διώξεις του Οθωμανικού στρατού ο Παύλος Μελάς άρχισε ν΄ αποδεκατίζει τις βουλγαρικές ομάδες με βάση τα χωριά Λιγκοβάνη και Λίχυβο. Όμως στις 13 Οκτωβρίου 1904 βρισκόμενος στα Στάτιστα και προδοθείς από την βουλγάρικη συμμορία του Μήτρου Βλάχου περικυκλώθηκε από Τουρκικό απόσπασμα 150 ανδρών. Μετά από δίωρη λυσσαλέα μάχη διέταξε αιφνίδια έξοδο τεθείς επικεφαλής των ανδρών του . Στην επιχείρηση αυτή τραυματίσθηκε θανάσιμα στην οσφυϊκή χώρα και πέθανε μετά από μισή ώρα στα χέρια του φιλου του, Γεώργιο Στρατινάκη. Η τελευταία του φράση πριν ξεψυχήσει ήτ
Γύρω από το σώμα του νεκρού Π. Μελά εκτυλίχθηκε μια διπλωματική επιχείρηση για την παραλαβή και ενταφιασμό του. Οι Έλληνες δεν ήθελαν να γίνει γνωστό στους Τούρκους ποιός ήταν ο νεκρός, και συγκεκριμένα ότι ήταν Έλληνας αξιωματικός, διότι αυτό θα δημιουργούσε διπλωματική κρίση. Αρχικά ο νεκρός θάφτηκε από τους χωρικούς έξω από τη Στάτιστα ενώ οι Τούρκοι δεν γνώριζαν την ταυτότητά του. Αργότερα ο προεστός της Στάτιστας ονόματι Ντίνας απεσταλμένος της Ελληνικής πλευράς (πιθανώς του Μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανού Καραβαγγέλη ή του οπλαρχηγού Κύρου) επιχείρησε να ξεθάψει και να μεταφέρει αλλού τον νεκρό. Στο μεταξύ όμως ο θάνατος του Μελά είχε μαθευτεί στην Αθήνα και η Τουρκική πρεσβεία στην Αθήνα ειδοποίησε τις Τουρκικές Αρχές της Θεσσαλονίκης να βρουν το πτώμα ώστε να το χρησιμοποιήσουν ως απόδειξη της Ελληνικής επέμβασης σε Τουρκική επικράτεια. Έτσι, ενώ ο Ντίνας έκανε την εκταφή εμφανίστηκε Τουρκικός στρατός. Τότε έκοψε βιαστικά το κεφάλι του νεκρού και έφυγε. Το κεφάλι τάφηκε μπροστά στην Ωραία Πύλη του Ναού της Αγίας Παρασκευής στο χωριό Πισοδέρι ενώ οι Τούρκοι πήραν το ακέφαλο σώμα και το πήγαν στην Καστοριά για αναγνώριση. Ο Γερμανός Καραβαγγέλης, που γνώριζε τα πάντα, κινητοποίησε τη νεολαία της Καστοριάς που περικύκλωσε το Διοικητήριο και απαιτούσε να τους δοθεί το σώμα “κάποιου Ζέζα” που ήταν Έλληνας. Ο Μητροπολίτης, προειδοποιώντας ότι μπορεί να συμβούν ταραχές που θα έβλαπταν την ειρηνική συμβίωση Τούρκων και Ελλήνων κατάφερε να του δοθεί το σώμα το οποίο και τάφηκε στο παρεκκλήσιο των Ταξιαρχών.
Μετά το θάνατο του η δράση των Ελληνικών δυνάμεων εγινε πιο έντονη, περιορίζοντας τη δράση των Βούλγαρων Κομιτατζήδων, και επιτυγχάνοντας την ένωση Δυτικής και Κεντρικής Μακεδονίας με την Ελλάδα.
Σήμερα, το όνομα του Παύλου Μελά φέρει προς τιμή του το χωριό Στάτιστα ενώ πλήθος προτομών του στολίζουν πλατείες πόλεων μεταξύ των οποίων στη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα, την Κοζάνη και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας.
Ο Παύλος Μελάς θεωρείται σύμβολο του Μακεδονικού Αγώνα, και πολλά προσωπικά του αντικείμενα εκτίθενται τώρα στο Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα Θεσσαλονίκης και στο μουσείο Παύλος Μελάς στην Καστοριά.
Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011
Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011
ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ
9 Οκτωβρίου 2011
ΣΗΜΕΡΑ Η 107η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ 1904-1908.
Εισαγωγή
Ο Μακεδονικός Αγώνας θα μείνει στη μνήμη των περισσοτέρων ως ένας ανορθόδοξος πόλεμος ελληνικών και βουλγαρικών ενόπλων σωμάτων μέσα στην τουρκική επικράτεια. Σκοπός των ελληνικών σωμάτων ήταν να περιφρουρήσουν το εθνικό φρόνημα των χωριών, ν' αποκαταστήσουν την τάξη σε όσα χωριά είχαν σημειωθεί αποσκιρτήσεις μετά από πιέσεις των αντιπάλων, να εξουδετερώσουν τις ένοπλες ομάδες και να περιορίσουν τη δράση των ληστρικών σωμάτων, τα οποία κινούνταν μεταξύ παρανομίας και εθνικού αγώνα, ταλαιπωρώντας τους αγροτικούς πληθυσμούς.
Ο αγώνας αυτός άρχισε ουσιαστικά το 1903 και πήρε τέλος το 1908, όταν θεσπίστηκε το τουρκικό σύνταγμα με το κίνημα των Νεοτούρκων. Σ' αυτό το χρονικό διάστημα, δύο ήταν οι κυριότεροι εχθροί του ελληνικού στοιχείου: οι Βούλγαροι κομιτατζήδες και οι Τούρκοι σωβινιστές.
Παρά τον διμέτωπο αγώνα, εναντίον Βουλγάρων και Τούρκων, τα ελληνικά σώματα κατόρθωσαν σταδιακά να περιορίσουν τα βουλγαρικά ερείσματα και ν' αποκαταστήσουν την εθνολογική ισορροπία.
Ιδιαίτερα σκληρός ήταν ο αγώνας στην ελώδη λίμνη των Γιαννιτσών, σημείο στρατηγικής σημασίας για τον έλεγχο των οδικών αρτηριών, ενώ πολυάριθμες και φονικότατες μάχες έγιναν στα βουνά της δυτικής Μακεδονίας για την τελική επικράτηση σε διαφιλονικούμενα σλαβόφωνα χωριά.
Από το 1906 ο τουρκικός στρατός ανέλαβε σημαντικές εκκαθαριστικές επιχειρήσεις και περιόρισε αισθητά τη δράση των ενόπλων ομάδων, ελληνικών και βουλγαρικών. Πάντως κατά τη διετία 1907-1908 τα ελληνικά σώματα είχαν κερδίσει σημαντικό έδαφος σε όλη την έκταση της Μακεδονίας και είχαν διασφαλίσει είτε την παραμονή, είτε την επανασύνδεση με το Πατριαρχείο πολυάριθμων ελληνικών κοινοτήτων.
Είναι γεγονός, ότι ποτέ οι Έλληνες δεν υπολόγισαν θυσίες, προκειμένου να γλιτώσει η Μακεδονία από τους Βουλγάρους, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν κάθε μέσο, προκειμένου να την κάνουν Βουλγαρική. Η τακτική τους αυτή, αφύπνισε τους Έλληνες, πολλοί και από όλα τα μέρη της Ελλάδος, έτρεξαν εθελοντές, για να βοηθήσουν τους Έλληνες Μακεδόνες στο σκληρό και άνισο αγώνα τους.
Ανάμεσά τους και οι Μανιάτες εθελοντές, που δυστυχώς ακόμα και σήμερα η εθελοντική προσφορά τους αποσιωπάται ή δεν προβάλλεται όσο της αξίζει, ενώ «ενοχλούν» οι προσπάθειες προβολής των αγωνιστών της Μάνης. Η προσπάθειά μας αποσκοπεί να αναδείξει τους λησμονιμένους εκείνους ήρωες, που αγωνίστηκαν (και πολλοί «έμειναν») για τη δοξασμένη γη του Αλεξάνδρου.
Ελληνες Μακεδονομάχοι.
Προπαρασκευή
Πρώτη συστηματική εξόρμηση των Σλάβων ήταν να πετύχουν την ψυχική και γλωσσική αφομοίωση του ελληνικού πληθυσμού, ώστε να έχουν να επικαλεστούν στοιχεία ενισχυτικά των επιδιώξεών τους. Η προσάρτηση στη Βουλγαρία της Ανατολικής Ρωμυλίας τους ενίσχυσε, ώστε να στραφούν απερίσπαστοι στην απόσπαση του μακεδονικού χώρου. γνωρίζοντας πως το ελληνικό στοιχείο δεν θα υπόκυπτε εύκολα, έριξαν το σύνθημα "η Μακεδονία για τους Μακεδόνες" ζητώντας και τη συνδρομή των Ελλήνων γι' αυτόν τον "κοινό αγώνα".
Άρχισαν την επίθεση τους με τη λεηλασία ναών και μοναστηριών και τη σφαγή ιερέων και καλόγερων. Ο άτυχος πόλεμος του 1897, ενώ αποθάρρυνε το μακεδονικό ελληνισμό, έδινε φτερά στους κομιτατζήδες. Παράλληλα - και επίσημα - οι Βούλγαροι αναλάμβαναν ζωηρή και συστηματική προπαγάνδα στην Ευρώπη. Οργάνωσαν μικρά ευέλικτα σώματα που είχαν δυο στόχους: να εισπράττουν χρήματα με αναγκαστικές εισφορές και να εξοντώνουν όποιον αντιστεκόταν στο βουλγαρικό κομιτάτο.
Βούλγαροι κομιτατζήδες (οι πρόγονοι των σημερινών σλαβοσκοπιανών)
Τον Απρίλιο του 1903 αναστατώνεται η Θεσσαλονίκη από βόμβες στους κεντρικούς δρόμους, καίγεται η Οθωμανική Τράπεζα, καταστρέφονται οι εγκαταστάσεις αεριόφωτος και ανατινάζεται ένα μεγάλο γαλλικό εμπορικό πλοίο.
Αυτά τα γεγονότα έδωσαν αφορμή να επέμβουν οι τότε Μεγάλες Δυνάμεις, Ρωσία και Αυστρία, και να πετύχουν κάποιες μεταρρυθμίσεις στο καθεστώς της Μακεδονίας. Έτσι τους πρώτους μήνες του 1904 σχηματίστηκε στους τρεις νομούς Θεσσαλονίκης, Μοναστηρίου και Σκοπίων, σώμα χωροφυλάκων με διοικητή Ιταλό στρατηγό που είχε στις διαταγές του πέντε ανώτερους Ευρωπαίους αξιωματικούς. Όμως καθεμιά από τις δυνάμεις απέβλεπε σε δικούς της σκοπούς. Έτσι, τίποτα δεν άλλαξε, ενώ το βουλγαρικό κομιτάτο συνέχιζε με περισσότερη ένταση τη δράση του, εξαφανίζοντας Έλληνες πρόκριτους (γιατρούς, δασκάλους, ιερείς κλπ.) και σφάζοντας άοπλους χωρικούς στις πλατείες των χωριών, μπροστά στα μάτια των συγχωριανών τους.
Το νεκρό σώμα του Ελληνα δασκάλου Βασίλειο Μαλεγκάνου από την Καστοριά στο χωριο Σέτομα μετά την δολοφονά του από Βούλγαρους κομμιτατζήδες.
Την άνοιξη του 1903 όμως, σχηματίζεται η πρώτη επιτροπή, η Μακεδονική Φιλική Εταιρεία από τον Αργύριο Ζάχο, τον Θεόδωρο Μόδη και τον Θεόδωρο Καπετανόπουλο. Σκοπός ήταν να πειστεί η Ελληνική κυβέρνηση να ενισχύσει την ένοπλη άμυνα των ελληνικών πληθυσμών της Μακεδονίας. Έτσι την άνοιξη του 1904, έρχονται στη Μακεδονία για να μελετήσουν την κατάσταση και να υποδείξουν πρακτικά μέτρα οι λοχαγοί Αναστάσιος Παπούλας και Αλέξανδρος Κοντούλης και οι ανθυπολοχαγοί Γ. Κολοκοτρώνης και Π. Μελάς.
Παράλληλα στην Αθήνα στις 22 Μαΐου 1904 ιδρύθηκε το Μακεδονικό Κομιτάτο, στα γραφεία της εφημερίδας «Εμπρός». Εμπνευστής, ιδρυτής, αλλά και Πρόεδρος του κομιτάτου ήταν ο διευθυντής της εφημερίδας «Εμπρός» Δημήτρης Καλαποθάκης (1862-1921) από την Αρεόπολη και μέλος της πρώτης οργανωτικής επιτροπής ο Πέτρος Κανελλίδης (1846-1911) από το Κουτήφαρι της Έξω Μάνης, διευθυντής της εφημερίδας «Καιροί». Το κομιτάτο, μέλη του οποίου είναι οι Ν. Πολίτης, καθηγητής πανεπιστημίου, Ιωάννης Ράλλης, Πέτρος Σαρόγλου κλπ. αποφασίζει να δράσει άμεσα στέλνοντας ένοπλα σώματα και οπλισμό στους ελληνικούς πληθυσμούς της Μακεδονίας.
Βούλγαροι Κομμιτατζήδες
Ο Καλαποθάκης, που ως δημοσιογράφος και ως άνθρωπος είχε την καθολική εκτίμηση κράτους και λαού, κρατάει ουσιαστικά στα χέρια του το σχεδιασμό του Αγώνα στο κέντρο. Οργανώνει τα αντάρτικα σώματα και τα αποστέλλει στη Μακεδονία, αλληλογραφεί και συντονίζει, ενημερώνει το κράτος για τον Αγώνα και τον άξιο πρόξενο της Θεσσαλονίκης, τον Λάμπρο Κορομηλά. Στο γραφείο του γίνονται οι στρατολογήσεις και η οργάνωση των εθελοντών και φυσικά των Μανιατών εθελοντών.
Σ' όλα τα ελληνικά προξενεία αποσπάστηκαν αξιωματικοί του στρατού και δημιούργησαν ένα θαυμάσιο δίκτυο συνεργατών και αγωνιστών. Στόχος τους ήταν η εξουδετέρωση της βουλγαρικής και ρουμανικής προπαγάνδας, η εμπιστευτική αλληλογραφία, η κατασκοπεία, η μεταφορά τραυματιών, η τροφοδοσία των Ελλήνων ανταρτών και γενικά η υπεράσπιση του ελληνικού στοιχείου.
Ένοπλη δράση
Ο Παύλος Μελάς ήταν αξιωματικός του πυροβολικού και γαμπρός επ' αδελφή του Ίωνα Δραγούμη. Έλαβε μέρος στον πόλεμο του 1897 και μπήκε μυστικά για πρώτη φορά στη Μακεδονία τον Φεβρουάριο του 1904, μαζί με τον Κοντούλη, τον Παπούλα και τον Κολοκοτρώνη. Για δεύτερη φορά επέστρεψε τον Ιούλιο, ως δήθεν ζωέμπορος με το όνομα Πέτρος Δέδες.
Για τρίτη και τελευταία φορά πέρασε τα σύνορα από τη μεριά της Κοζάνης στις 27 Αυγούστου του 1904 με σώμα 35 ανδρών από Μακεδόνες, Κρητικούς, Λάκωνες κλπ., ως αρχηγός των Σωμάτων Μοναστηρίου – Καστοριάς. Έδρασε με το ψευδώνυμο καπετάν Μίκης Ζέζας, σύνθεση των ονομάτων των παιδιών του. Ο θάνατός του από τουρκικό βόλι στη Στάτιστα Καστοριάς -το σημερινό Μελά- στις 13 Οκτωβρίου του 1904, συντάραξε τους Πανέλληνες και τον έκανε ήρωα και σύμβολο του Μακεδονικού Αγώνα.
Ο Μητροπολίτης Γερμανός Καραβαγγέλης έλεγε σε γνωστό του: «Όπου να ‘ναι φτάνουν από κάτω και Ελληνικά σώματα. Κρητικοί και Μανιάτες. Θα δεις κάθε κλαδί και παλικάρι». Και πραγματικά δεν διαψεύσθηκε ο μάρτυρας Ιεράρχης, μεγάλη επίσης μορφή του Μακεδονικού Αγώνα, αφού ακολούθησαν άλλα αντάρτικα σώματα, που η παρουσία τους και η δράση τους εμψύχωνε τους Έλληνες Μακεδόνες.
Αρχηγοί και οπλαρχηγοί των ελληνικών σωμάτων, στο μακροχρόνιο και σκληρό εκείνο αγώνα, ξεκίνησαν από όλα τα μέρη της ελεύθερης Ελλάδας και είναι αναρίθμητες οι πράξεις ηρωισμού και αυτοθυσίας ενός αγώνα που παρατάθηκε ως το καλοκαίρι του 1908, οπότε θεσπίστηκε το νέο τουρκικό Σύνταγμα.
Δεν φτάνουν αλήθεια χίλιες σελίδες για ν’ απαριθμήσει κανείς ονόματα και δράση Μανιατών στα χώματα της Μακεδονίας.
Πηγή: Λευτεριά
από τα Ανήλια
Παραθέτω κι ένα απόσπασμα άρθρου αφιερωμένο στους Κρήτες Μακεδονομάχους.
Ο Μητροπολίτης Καστοριάς Γερμανός Καραβαγγέλης το 1902 σε επιστολή του προς τον τότε πρωθυπουργό της Ελλάδας Αλέξανδρο Ζαϊμη, μεταξύ των άλλων έγραφε:
«...Στείλε μου πενήντα παλικάρια, πενήντα Κρητικούς να τους ενώσω με τους δικούς μου. Θα καταρτίσω έτσι είκοσι Σώματα και θα τα μοιράσω από τον Αλιάκμονα ως το Μαρίχοβο και το Μοναστήρι, τη Φλώρινα, το Όστροβο (Άρνισσα), Σέτινα, Βλάδοβο (΄Αγρας), Βοδενά (Έδεσσα) και Καρατζόβα. Ο καιρός είναι κατάλληλος για δράση. Ένα σωρό πρόκριτοι, ιερείς, και διδάσκαλοι είναι μυημένοι και οι οπλαρχηγοί περιμένουν ενίσχυση από την Ελλάδα. Ο ερχομός των παλικαριών από κάτω (Κρήτη) θα δώσει κουράγιο στους δικούς μου, θα εμποδίσει την αποσκίρτησή τους και θα φοβίσει τους Βουλγάρους...»
Η πρώτη αντίδραση του ελληνισμού απέναντι στις θηριωδίες κατά των Ελλήνων και του βουλγαρικού επεκτατισμού, ήλθε από την εκκλησία με τον διορισμό του δραστήριου και ικανού μητροπολίτη Γερμανού Καραβαγγέλη στην περιφέρεια της Καστοριάς το 1900. Το επίσημο ελληνικό κράτος αδυνατούσε να ενισχύσει τον μακεδονικό ελληνισμό λόγω των σοβαρών προβλημάτων που ήταν απόρροια του πολέμου του 1897, και έτσι υιοθέτησε μια μετριοπαθή στάση απέναντι στα όμορα βαλκανικά κράτη και τις Μεγάλες Δυνάμεις.
Η εξέγερση όμως του Ήλι-ντεν και οι θηριωδίες των βουλγαρικών και τουρκικών στρατιωτικών τμημάτων προκάλεσαν την έντονη αντίδραση του ελεύθερου ελληνισμού που άσκησε πίεση στην ελληνική κυβέρνηση για τη λήψη δραστικών και αποτελεσματικών μέτρων με σκοπό την προστασία των Ελλήνων της Μακεδονίας. Η αναδιοργάνωση των ελληνικών προξενείων της Μακεδονίας και η επάνδρωσή τους με ικανά στελέχη του στρατού αποσκοπούσε στην αρτιότερη οργάνωση και προετοιμασία του ένοπλου αγώνα. Παράλληλα άρχισαν να συγκροτούνται αντάρτικα σώματα από την ελεύθερη Ελλάδα με επικεφαλής αξιωματικούς, στελεχωμένα από γηγενείς Μακεδόνες και εθελοντές.
Από διάφορα μέρη της Ελλάδας, όπως η Ήπειρος, η Θεσσαλία, και κυρίως η Κρήτη, κατέφθαναν στη Μακεδονία εθελοντές, πρόθυμοι να θυσιαστούν γι’ αυτό το κομμάτι ελληνικής γης. Η παρουσία τους ανύψωσε το Μακεδονικό Ζήτημα σε εθνική υπόθεση, ξεπερνώντας τα χωροταξικά όρια της Μακεδονίας. Οι εθελοντές αυτοί ονομάστηκαν Μακεδονομάχοι και πρωτοστάτες αυτού του κύματος εθελοντών ήταν οι Κρήτες Μακεδονομάχοι, οι οποίοι, μαζί με τους ντόπιους κατοίκους, σήκωσαν το βάρος του ένοπλου αγώνα. Δεν επρόκειτο μόνο για τους ντόπιους Κρητικούς, αλλά και για εκείνους που ζούσαν στην Αμερική, οι οποίοι άφησαν τις οικογένειες και τις περιουσίες τους για να πολεμήσουν στο πλευρό των συμπατριωτών τους. Οι αδελφοί Σπυριδογιάννη διοικούσαν το Σώμα Εθελοντών της Ομογένειας και πούλησαν τη μεγάλη περιουσία τους για να χρηματοδοτήσουν τον Μακεδονικό και Βορειοηπειρωτικό Αγώνα.
Η Κρήτη, λίγο πριν την έκρηξη του Μακεδονικού Αγώνα, βρισκόταν υπό καθεστώς αυτονομίας και στην εσωτερική ζωή της Μεγαλονήσου επικρατούσε ειρήνευση και ευημερία μετά από μία μακρά περίοδο συνεχών και αιματηρών επαναστάσεων (1869, 1895 και 1897). Το γεγονός αυτό όμως δεν εμπόδισε τους εμπειροπόλεμους Κρητικούς να απαρνηθούν τις εκκλήσεις του μακεδονικού ελληνισμού για να συνδράμουν στον αγώνα τους. Οι ιδιομορφίες του Μακεδονικού Αγώνα ταίριαζαν απόλυτα στον χαρακτήρα του Κρητικού πολεμιστή, αφού επρόκειτο για μία μορφή αντάρτικου αγώνα χωρίς τη συμμετοχή τακτικών στρατευμάτων. Οι συνεχείς επαναστάσεις και εξεγέρσεις κατά του Τούρκου δυνάστη δίδαξαν πολλά στον κρητικό λαό, όσον αφορά την τακτική των ανταρτών.
Βούλγαροι κομμιτατζήδες του ΒΜΡΟ
Οι δεσμοί της Κρήτης και της Μακεδονίας έχουν τις ρίζες τους στην εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όταν ενσωματώθηκαν στον μακεδονικό στρατό οι περίφημοι για την επιδεξιότητα και τεχνική τους Κρήτες τοξότες. Και τώρα ο πολύπαθος μακεδονικός ελληνισμός, πάνω στον οποίο έχουν στραφεί τα βλέμματα ενός ολόκληρου έθνους, ζητάει τις υπηρεσίες, όχι μόνο των Κρητικών, αλλά κάθε Έλληνα που μέσα του καίει ο πόθος για την ελευθερία. Σε αυτή την πρόσκληση πρώτοι απάντησαν οι Κρητικοί, και παρά το γεγονός ότι η Κρήτη δεν είχε ενωθεί ακόμη με τη μητέρα Ελλάδα, έτρεξαν να προσφέρουν ακόμα και τη ζωή τους για να σωθεί ένα κομμάτι του ελληνισμού που κινδύνευε να αφελληνιστεί και να χαθεί. Γνώριζαν οι Κρητικοί τι σημαίνει να είσαι υπόδουλος και να αγωνίζεσαι για να πιεις από το γλυκό νέκταρ της ελευθερίας. Ο Κρητικός λαός είναι εραστής της ελευθερίας, και αυτό που ώθησε τον απλοϊκό Κρητικό να εγκαταλείψει την οικογένεια και το σπίτι του για να πολεμήσει στη Μακεδονία ήταν η άσβεστη φλόγα και το πάθος που καίει στην ψυχή του για την υπέρτατη ανθρώπινη αξία, την ελευθερία.
Οι Κρητικοί είδαν την υπόθεση της Μακεδονίας σαν να ήταν δική τους και ένοιωσαν τα δεσμά της σκλαβιάς και της καταπίεσης να ματώνουν την ψυχή και την καρδιά τους, όπως των αδελφών τους Μακεδόνων. Η ένωση της Μεγαλονήσου με την Ελλάδα κατείχε την ίδια θέση στην καρδιά του Κρητικού λαού με την απελευθέρωση του ελληνισμού της Μακεδονίας. Η επίλυση αυτών των δύο μεγάλων εθνικών υποθέσεων οδήγησαν στην αναγέννηση της Ελλάδας. Έτσι δικαιολογείται και το γεγονός ότι από τους 6000 εθελοντές Μακεδονομάχους, οι 3000 ήταν Κρητικοί και από τους τρεις γενικούς αρχηγούς οι δύο ήταν Κρητικοί...
ΣΗΜΕΡΑ Η 107η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ 1904-1908.
Εισαγωγή
Ο Μακεδονικός Αγώνας θα μείνει στη μνήμη των περισσοτέρων ως ένας ανορθόδοξος πόλεμος ελληνικών και βουλγαρικών ενόπλων σωμάτων μέσα στην τουρκική επικράτεια. Σκοπός των ελληνικών σωμάτων ήταν να περιφρουρήσουν το εθνικό φρόνημα των χωριών, ν' αποκαταστήσουν την τάξη σε όσα χωριά είχαν σημειωθεί αποσκιρτήσεις μετά από πιέσεις των αντιπάλων, να εξουδετερώσουν τις ένοπλες ομάδες και να περιορίσουν τη δράση των ληστρικών σωμάτων, τα οποία κινούνταν μεταξύ παρανομίας και εθνικού αγώνα, ταλαιπωρώντας τους αγροτικούς πληθυσμούς.
Ο αγώνας αυτός άρχισε ουσιαστικά το 1903 και πήρε τέλος το 1908, όταν θεσπίστηκε το τουρκικό σύνταγμα με το κίνημα των Νεοτούρκων. Σ' αυτό το χρονικό διάστημα, δύο ήταν οι κυριότεροι εχθροί του ελληνικού στοιχείου: οι Βούλγαροι κομιτατζήδες και οι Τούρκοι σωβινιστές.
Παρά τον διμέτωπο αγώνα, εναντίον Βουλγάρων και Τούρκων, τα ελληνικά σώματα κατόρθωσαν σταδιακά να περιορίσουν τα βουλγαρικά ερείσματα και ν' αποκαταστήσουν την εθνολογική ισορροπία.
Ιδιαίτερα σκληρός ήταν ο αγώνας στην ελώδη λίμνη των Γιαννιτσών, σημείο στρατηγικής σημασίας για τον έλεγχο των οδικών αρτηριών, ενώ πολυάριθμες και φονικότατες μάχες έγιναν στα βουνά της δυτικής Μακεδονίας για την τελική επικράτηση σε διαφιλονικούμενα σλαβόφωνα χωριά.
Από το 1906 ο τουρκικός στρατός ανέλαβε σημαντικές εκκαθαριστικές επιχειρήσεις και περιόρισε αισθητά τη δράση των ενόπλων ομάδων, ελληνικών και βουλγαρικών. Πάντως κατά τη διετία 1907-1908 τα ελληνικά σώματα είχαν κερδίσει σημαντικό έδαφος σε όλη την έκταση της Μακεδονίας και είχαν διασφαλίσει είτε την παραμονή, είτε την επανασύνδεση με το Πατριαρχείο πολυάριθμων ελληνικών κοινοτήτων.
Είναι γεγονός, ότι ποτέ οι Έλληνες δεν υπολόγισαν θυσίες, προκειμένου να γλιτώσει η Μακεδονία από τους Βουλγάρους, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν κάθε μέσο, προκειμένου να την κάνουν Βουλγαρική. Η τακτική τους αυτή, αφύπνισε τους Έλληνες, πολλοί και από όλα τα μέρη της Ελλάδος, έτρεξαν εθελοντές, για να βοηθήσουν τους Έλληνες Μακεδόνες στο σκληρό και άνισο αγώνα τους.
Ανάμεσά τους και οι Μανιάτες εθελοντές, που δυστυχώς ακόμα και σήμερα η εθελοντική προσφορά τους αποσιωπάται ή δεν προβάλλεται όσο της αξίζει, ενώ «ενοχλούν» οι προσπάθειες προβολής των αγωνιστών της Μάνης. Η προσπάθειά μας αποσκοπεί να αναδείξει τους λησμονιμένους εκείνους ήρωες, που αγωνίστηκαν (και πολλοί «έμειναν») για τη δοξασμένη γη του Αλεξάνδρου.
Ελληνες Μακεδονομάχοι.
Προπαρασκευή
Πρώτη συστηματική εξόρμηση των Σλάβων ήταν να πετύχουν την ψυχική και γλωσσική αφομοίωση του ελληνικού πληθυσμού, ώστε να έχουν να επικαλεστούν στοιχεία ενισχυτικά των επιδιώξεών τους. Η προσάρτηση στη Βουλγαρία της Ανατολικής Ρωμυλίας τους ενίσχυσε, ώστε να στραφούν απερίσπαστοι στην απόσπαση του μακεδονικού χώρου. γνωρίζοντας πως το ελληνικό στοιχείο δεν θα υπόκυπτε εύκολα, έριξαν το σύνθημα "η Μακεδονία για τους Μακεδόνες" ζητώντας και τη συνδρομή των Ελλήνων γι' αυτόν τον "κοινό αγώνα".
Άρχισαν την επίθεση τους με τη λεηλασία ναών και μοναστηριών και τη σφαγή ιερέων και καλόγερων. Ο άτυχος πόλεμος του 1897, ενώ αποθάρρυνε το μακεδονικό ελληνισμό, έδινε φτερά στους κομιτατζήδες. Παράλληλα - και επίσημα - οι Βούλγαροι αναλάμβαναν ζωηρή και συστηματική προπαγάνδα στην Ευρώπη. Οργάνωσαν μικρά ευέλικτα σώματα που είχαν δυο στόχους: να εισπράττουν χρήματα με αναγκαστικές εισφορές και να εξοντώνουν όποιον αντιστεκόταν στο βουλγαρικό κομιτάτο.
Βούλγαροι κομιτατζήδες (οι πρόγονοι των σημερινών σλαβοσκοπιανών)
Τον Απρίλιο του 1903 αναστατώνεται η Θεσσαλονίκη από βόμβες στους κεντρικούς δρόμους, καίγεται η Οθωμανική Τράπεζα, καταστρέφονται οι εγκαταστάσεις αεριόφωτος και ανατινάζεται ένα μεγάλο γαλλικό εμπορικό πλοίο.
Αυτά τα γεγονότα έδωσαν αφορμή να επέμβουν οι τότε Μεγάλες Δυνάμεις, Ρωσία και Αυστρία, και να πετύχουν κάποιες μεταρρυθμίσεις στο καθεστώς της Μακεδονίας. Έτσι τους πρώτους μήνες του 1904 σχηματίστηκε στους τρεις νομούς Θεσσαλονίκης, Μοναστηρίου και Σκοπίων, σώμα χωροφυλάκων με διοικητή Ιταλό στρατηγό που είχε στις διαταγές του πέντε ανώτερους Ευρωπαίους αξιωματικούς. Όμως καθεμιά από τις δυνάμεις απέβλεπε σε δικούς της σκοπούς. Έτσι, τίποτα δεν άλλαξε, ενώ το βουλγαρικό κομιτάτο συνέχιζε με περισσότερη ένταση τη δράση του, εξαφανίζοντας Έλληνες πρόκριτους (γιατρούς, δασκάλους, ιερείς κλπ.) και σφάζοντας άοπλους χωρικούς στις πλατείες των χωριών, μπροστά στα μάτια των συγχωριανών τους.
Το νεκρό σώμα του Ελληνα δασκάλου Βασίλειο Μαλεγκάνου από την Καστοριά στο χωριο Σέτομα μετά την δολοφονά του από Βούλγαρους κομμιτατζήδες.
Την άνοιξη του 1903 όμως, σχηματίζεται η πρώτη επιτροπή, η Μακεδονική Φιλική Εταιρεία από τον Αργύριο Ζάχο, τον Θεόδωρο Μόδη και τον Θεόδωρο Καπετανόπουλο. Σκοπός ήταν να πειστεί η Ελληνική κυβέρνηση να ενισχύσει την ένοπλη άμυνα των ελληνικών πληθυσμών της Μακεδονίας. Έτσι την άνοιξη του 1904, έρχονται στη Μακεδονία για να μελετήσουν την κατάσταση και να υποδείξουν πρακτικά μέτρα οι λοχαγοί Αναστάσιος Παπούλας και Αλέξανδρος Κοντούλης και οι ανθυπολοχαγοί Γ. Κολοκοτρώνης και Π. Μελάς.
Παράλληλα στην Αθήνα στις 22 Μαΐου 1904 ιδρύθηκε το Μακεδονικό Κομιτάτο, στα γραφεία της εφημερίδας «Εμπρός». Εμπνευστής, ιδρυτής, αλλά και Πρόεδρος του κομιτάτου ήταν ο διευθυντής της εφημερίδας «Εμπρός» Δημήτρης Καλαποθάκης (1862-1921) από την Αρεόπολη και μέλος της πρώτης οργανωτικής επιτροπής ο Πέτρος Κανελλίδης (1846-1911) από το Κουτήφαρι της Έξω Μάνης, διευθυντής της εφημερίδας «Καιροί». Το κομιτάτο, μέλη του οποίου είναι οι Ν. Πολίτης, καθηγητής πανεπιστημίου, Ιωάννης Ράλλης, Πέτρος Σαρόγλου κλπ. αποφασίζει να δράσει άμεσα στέλνοντας ένοπλα σώματα και οπλισμό στους ελληνικούς πληθυσμούς της Μακεδονίας.
Βούλγαροι Κομμιτατζήδες
Ο Καλαποθάκης, που ως δημοσιογράφος και ως άνθρωπος είχε την καθολική εκτίμηση κράτους και λαού, κρατάει ουσιαστικά στα χέρια του το σχεδιασμό του Αγώνα στο κέντρο. Οργανώνει τα αντάρτικα σώματα και τα αποστέλλει στη Μακεδονία, αλληλογραφεί και συντονίζει, ενημερώνει το κράτος για τον Αγώνα και τον άξιο πρόξενο της Θεσσαλονίκης, τον Λάμπρο Κορομηλά. Στο γραφείο του γίνονται οι στρατολογήσεις και η οργάνωση των εθελοντών και φυσικά των Μανιατών εθελοντών.
Σ' όλα τα ελληνικά προξενεία αποσπάστηκαν αξιωματικοί του στρατού και δημιούργησαν ένα θαυμάσιο δίκτυο συνεργατών και αγωνιστών. Στόχος τους ήταν η εξουδετέρωση της βουλγαρικής και ρουμανικής προπαγάνδας, η εμπιστευτική αλληλογραφία, η κατασκοπεία, η μεταφορά τραυματιών, η τροφοδοσία των Ελλήνων ανταρτών και γενικά η υπεράσπιση του ελληνικού στοιχείου.
Ένοπλη δράση
Ο Παύλος Μελάς ήταν αξιωματικός του πυροβολικού και γαμπρός επ' αδελφή του Ίωνα Δραγούμη. Έλαβε μέρος στον πόλεμο του 1897 και μπήκε μυστικά για πρώτη φορά στη Μακεδονία τον Φεβρουάριο του 1904, μαζί με τον Κοντούλη, τον Παπούλα και τον Κολοκοτρώνη. Για δεύτερη φορά επέστρεψε τον Ιούλιο, ως δήθεν ζωέμπορος με το όνομα Πέτρος Δέδες.
Για τρίτη και τελευταία φορά πέρασε τα σύνορα από τη μεριά της Κοζάνης στις 27 Αυγούστου του 1904 με σώμα 35 ανδρών από Μακεδόνες, Κρητικούς, Λάκωνες κλπ., ως αρχηγός των Σωμάτων Μοναστηρίου – Καστοριάς. Έδρασε με το ψευδώνυμο καπετάν Μίκης Ζέζας, σύνθεση των ονομάτων των παιδιών του. Ο θάνατός του από τουρκικό βόλι στη Στάτιστα Καστοριάς -το σημερινό Μελά- στις 13 Οκτωβρίου του 1904, συντάραξε τους Πανέλληνες και τον έκανε ήρωα και σύμβολο του Μακεδονικού Αγώνα.
Ο Μητροπολίτης Γερμανός Καραβαγγέλης έλεγε σε γνωστό του: «Όπου να ‘ναι φτάνουν από κάτω και Ελληνικά σώματα. Κρητικοί και Μανιάτες. Θα δεις κάθε κλαδί και παλικάρι». Και πραγματικά δεν διαψεύσθηκε ο μάρτυρας Ιεράρχης, μεγάλη επίσης μορφή του Μακεδονικού Αγώνα, αφού ακολούθησαν άλλα αντάρτικα σώματα, που η παρουσία τους και η δράση τους εμψύχωνε τους Έλληνες Μακεδόνες.
Αρχηγοί και οπλαρχηγοί των ελληνικών σωμάτων, στο μακροχρόνιο και σκληρό εκείνο αγώνα, ξεκίνησαν από όλα τα μέρη της ελεύθερης Ελλάδας και είναι αναρίθμητες οι πράξεις ηρωισμού και αυτοθυσίας ενός αγώνα που παρατάθηκε ως το καλοκαίρι του 1908, οπότε θεσπίστηκε το νέο τουρκικό Σύνταγμα.
Δεν φτάνουν αλήθεια χίλιες σελίδες για ν’ απαριθμήσει κανείς ονόματα και δράση Μανιατών στα χώματα της Μακεδονίας.
Πηγή: Λευτεριά
από τα Ανήλια
Παραθέτω κι ένα απόσπασμα άρθρου αφιερωμένο στους Κρήτες Μακεδονομάχους.
Ο Μητροπολίτης Καστοριάς Γερμανός Καραβαγγέλης το 1902 σε επιστολή του προς τον τότε πρωθυπουργό της Ελλάδας Αλέξανδρο Ζαϊμη, μεταξύ των άλλων έγραφε:
«...Στείλε μου πενήντα παλικάρια, πενήντα Κρητικούς να τους ενώσω με τους δικούς μου. Θα καταρτίσω έτσι είκοσι Σώματα και θα τα μοιράσω από τον Αλιάκμονα ως το Μαρίχοβο και το Μοναστήρι, τη Φλώρινα, το Όστροβο (Άρνισσα), Σέτινα, Βλάδοβο (΄Αγρας), Βοδενά (Έδεσσα) και Καρατζόβα. Ο καιρός είναι κατάλληλος για δράση. Ένα σωρό πρόκριτοι, ιερείς, και διδάσκαλοι είναι μυημένοι και οι οπλαρχηγοί περιμένουν ενίσχυση από την Ελλάδα. Ο ερχομός των παλικαριών από κάτω (Κρήτη) θα δώσει κουράγιο στους δικούς μου, θα εμποδίσει την αποσκίρτησή τους και θα φοβίσει τους Βουλγάρους...»
Η πρώτη αντίδραση του ελληνισμού απέναντι στις θηριωδίες κατά των Ελλήνων και του βουλγαρικού επεκτατισμού, ήλθε από την εκκλησία με τον διορισμό του δραστήριου και ικανού μητροπολίτη Γερμανού Καραβαγγέλη στην περιφέρεια της Καστοριάς το 1900. Το επίσημο ελληνικό κράτος αδυνατούσε να ενισχύσει τον μακεδονικό ελληνισμό λόγω των σοβαρών προβλημάτων που ήταν απόρροια του πολέμου του 1897, και έτσι υιοθέτησε μια μετριοπαθή στάση απέναντι στα όμορα βαλκανικά κράτη και τις Μεγάλες Δυνάμεις.
Η εξέγερση όμως του Ήλι-ντεν και οι θηριωδίες των βουλγαρικών και τουρκικών στρατιωτικών τμημάτων προκάλεσαν την έντονη αντίδραση του ελεύθερου ελληνισμού που άσκησε πίεση στην ελληνική κυβέρνηση για τη λήψη δραστικών και αποτελεσματικών μέτρων με σκοπό την προστασία των Ελλήνων της Μακεδονίας. Η αναδιοργάνωση των ελληνικών προξενείων της Μακεδονίας και η επάνδρωσή τους με ικανά στελέχη του στρατού αποσκοπούσε στην αρτιότερη οργάνωση και προετοιμασία του ένοπλου αγώνα. Παράλληλα άρχισαν να συγκροτούνται αντάρτικα σώματα από την ελεύθερη Ελλάδα με επικεφαλής αξιωματικούς, στελεχωμένα από γηγενείς Μακεδόνες και εθελοντές.
Από διάφορα μέρη της Ελλάδας, όπως η Ήπειρος, η Θεσσαλία, και κυρίως η Κρήτη, κατέφθαναν στη Μακεδονία εθελοντές, πρόθυμοι να θυσιαστούν γι’ αυτό το κομμάτι ελληνικής γης. Η παρουσία τους ανύψωσε το Μακεδονικό Ζήτημα σε εθνική υπόθεση, ξεπερνώντας τα χωροταξικά όρια της Μακεδονίας. Οι εθελοντές αυτοί ονομάστηκαν Μακεδονομάχοι και πρωτοστάτες αυτού του κύματος εθελοντών ήταν οι Κρήτες Μακεδονομάχοι, οι οποίοι, μαζί με τους ντόπιους κατοίκους, σήκωσαν το βάρος του ένοπλου αγώνα. Δεν επρόκειτο μόνο για τους ντόπιους Κρητικούς, αλλά και για εκείνους που ζούσαν στην Αμερική, οι οποίοι άφησαν τις οικογένειες και τις περιουσίες τους για να πολεμήσουν στο πλευρό των συμπατριωτών τους. Οι αδελφοί Σπυριδογιάννη διοικούσαν το Σώμα Εθελοντών της Ομογένειας και πούλησαν τη μεγάλη περιουσία τους για να χρηματοδοτήσουν τον Μακεδονικό και Βορειοηπειρωτικό Αγώνα.
Η Κρήτη, λίγο πριν την έκρηξη του Μακεδονικού Αγώνα, βρισκόταν υπό καθεστώς αυτονομίας και στην εσωτερική ζωή της Μεγαλονήσου επικρατούσε ειρήνευση και ευημερία μετά από μία μακρά περίοδο συνεχών και αιματηρών επαναστάσεων (1869, 1895 και 1897). Το γεγονός αυτό όμως δεν εμπόδισε τους εμπειροπόλεμους Κρητικούς να απαρνηθούν τις εκκλήσεις του μακεδονικού ελληνισμού για να συνδράμουν στον αγώνα τους. Οι ιδιομορφίες του Μακεδονικού Αγώνα ταίριαζαν απόλυτα στον χαρακτήρα του Κρητικού πολεμιστή, αφού επρόκειτο για μία μορφή αντάρτικου αγώνα χωρίς τη συμμετοχή τακτικών στρατευμάτων. Οι συνεχείς επαναστάσεις και εξεγέρσεις κατά του Τούρκου δυνάστη δίδαξαν πολλά στον κρητικό λαό, όσον αφορά την τακτική των ανταρτών.
Βούλγαροι κομμιτατζήδες του ΒΜΡΟ
Οι δεσμοί της Κρήτης και της Μακεδονίας έχουν τις ρίζες τους στην εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όταν ενσωματώθηκαν στον μακεδονικό στρατό οι περίφημοι για την επιδεξιότητα και τεχνική τους Κρήτες τοξότες. Και τώρα ο πολύπαθος μακεδονικός ελληνισμός, πάνω στον οποίο έχουν στραφεί τα βλέμματα ενός ολόκληρου έθνους, ζητάει τις υπηρεσίες, όχι μόνο των Κρητικών, αλλά κάθε Έλληνα που μέσα του καίει ο πόθος για την ελευθερία. Σε αυτή την πρόσκληση πρώτοι απάντησαν οι Κρητικοί, και παρά το γεγονός ότι η Κρήτη δεν είχε ενωθεί ακόμη με τη μητέρα Ελλάδα, έτρεξαν να προσφέρουν ακόμα και τη ζωή τους για να σωθεί ένα κομμάτι του ελληνισμού που κινδύνευε να αφελληνιστεί και να χαθεί. Γνώριζαν οι Κρητικοί τι σημαίνει να είσαι υπόδουλος και να αγωνίζεσαι για να πιεις από το γλυκό νέκταρ της ελευθερίας. Ο Κρητικός λαός είναι εραστής της ελευθερίας, και αυτό που ώθησε τον απλοϊκό Κρητικό να εγκαταλείψει την οικογένεια και το σπίτι του για να πολεμήσει στη Μακεδονία ήταν η άσβεστη φλόγα και το πάθος που καίει στην ψυχή του για την υπέρτατη ανθρώπινη αξία, την ελευθερία.
Οι Κρητικοί είδαν την υπόθεση της Μακεδονίας σαν να ήταν δική τους και ένοιωσαν τα δεσμά της σκλαβιάς και της καταπίεσης να ματώνουν την ψυχή και την καρδιά τους, όπως των αδελφών τους Μακεδόνων. Η ένωση της Μεγαλονήσου με την Ελλάδα κατείχε την ίδια θέση στην καρδιά του Κρητικού λαού με την απελευθέρωση του ελληνισμού της Μακεδονίας. Η επίλυση αυτών των δύο μεγάλων εθνικών υποθέσεων οδήγησαν στην αναγέννηση της Ελλάδας. Έτσι δικαιολογείται και το γεγονός ότι από τους 6000 εθελοντές Μακεδονομάχους, οι 3000 ήταν Κρητικοί και από τους τρεις γενικούς αρχηγούς οι δύο ήταν Κρητικοί...
Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011
ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΝΗΜΗΣ ΘΥΜΑΤΩΝ ΒΟΥΛΓΑΡΩΝ 1916-1919
Εκδήλωση μνήμης για τα θύματα της βουλγαρικής κατοχής
Οκτωβρίου 3, 2011 — Λουκάς
Μια άγνωστη πτυχή της ελληνικής ιστορίας αναβίωσε σε εκδήλωση που πραγματοποίησαν η Ομοσπονδία Σερραϊκών Συλλόγων Θεσσαλονίκης και η Ιστορική & Λαογραφική Εταιρεία Σερρών – Μελενίκου, που αφορούσε τα θύματα της βουλγαρικής κατοχής 1916-18. Σημνατικότερο όλων είναι το γεγονός ότι η 29η Σεπτεμβρίου καθιερώθηκε ως ημέρα μνήμης για τα θύματα εκείνης της σκληρής δίχρονης κατοχής.
Μεταξύ άλλων ομιλητές ήταν ο πρόεδρος Πρόεδρος της Ιστορικής & Λαογραφικής Εταιρείας Σερρών-Μελενίκου, Θωμάς Πέννας, ο καθηγητής Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας, Λαογραφίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Α.Π.Θ, Ιάκωβος Μιχαηλίδης, ενώ στην εκδήλωση παρέστησαν άνθρωποι των γραμμάτων, της πολιτικής και της αυτοδιοίκησης. Στους παρισταμένους μοιράστηκε το ΨΗΦΙΣΜΑ που υπέγραψαν περισσότερα από 50 ευαισθητοποιημένα Μακεδονικά Σωματεία για την καθιέρωση της 29ης Σεπτεμβρίου ως Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων της Βουλγαρικής Κατοχής 1916-18 στην Ανατολική Μακεδονία και το οποίο κατατέθηκε στις Περιφέρειες Κεντρικής Μακεδονίας για το Νομό Σερρών και Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας για τους Νομούς Δράμας και Καβάλας.
Οκτωβρίου 3, 2011 — Λουκάς
Μια άγνωστη πτυχή της ελληνικής ιστορίας αναβίωσε σε εκδήλωση που πραγματοποίησαν η Ομοσπονδία Σερραϊκών Συλλόγων Θεσσαλονίκης και η Ιστορική & Λαογραφική Εταιρεία Σερρών – Μελενίκου, που αφορούσε τα θύματα της βουλγαρικής κατοχής 1916-18. Σημνατικότερο όλων είναι το γεγονός ότι η 29η Σεπτεμβρίου καθιερώθηκε ως ημέρα μνήμης για τα θύματα εκείνης της σκληρής δίχρονης κατοχής.
Μεταξύ άλλων ομιλητές ήταν ο πρόεδρος Πρόεδρος της Ιστορικής & Λαογραφικής Εταιρείας Σερρών-Μελενίκου, Θωμάς Πέννας, ο καθηγητής Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας, Λαογραφίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Α.Π.Θ, Ιάκωβος Μιχαηλίδης, ενώ στην εκδήλωση παρέστησαν άνθρωποι των γραμμάτων, της πολιτικής και της αυτοδιοίκησης. Στους παρισταμένους μοιράστηκε το ΨΗΦΙΣΜΑ που υπέγραψαν περισσότερα από 50 ευαισθητοποιημένα Μακεδονικά Σωματεία για την καθιέρωση της 29ης Σεπτεμβρίου ως Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων της Βουλγαρικής Κατοχής 1916-18 στην Ανατολική Μακεδονία και το οποίο κατατέθηκε στις Περιφέρειες Κεντρικής Μακεδονίας για το Νομό Σερρών και Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας για τους Νομούς Δράμας και Καβάλας.
ΟΙ ΣΛΑΒΟΙ ΠΑΡΑΧΑΡΑΚΤΕΣ
Ξαναχτύπησαν οι Σλάβοι παραχαράκτες της ιστορίας
2 Votes
Οκτώβριος 4, 2011.
«Στη νότια πλευρά του ναού « Παναγία- Περεβλέπτα» στην Οχρίδα σε πέτρινη πλάκα στο Κόκκινο ( kokino- Кокино) μεγαλιθικό παρατηρητήριο ανακαλύφθηκε χαραγμένη η ‘μακεδονο- σλαβική’ γλώσσα ( Μακεντόνσκο –Σλαβενσκιοτ γιάζικ -македонско-словенскиот јазик) πανομοιότυπα με εκείνα της ‘αιγυπτιακής δημοτικής’ που είναι χαραγμένη στην Rosetta Stone της Αιγύπτου και στο Konupus», δήλωσε στη Στρούμιτσα ο Τόμε Μποσέσκι και ο καθηγητής Τέντοφ Αριστοτέλ (Томе Бошевски – Аристотел Тентов)..
Η «ανακάλυψη» ανακοινώθηκε από το γνωστό σλαβικό δίδυμο των δύο αναφερομένων «επιστημόνων» σε διάλεξή τους στο Κέντρο Πολιτισμού «Άντον Πάνοφ» στη Στρώμνιτσα, που κράτησε, παρακαλώ, ενενήντα λεπτά…
Οι δύο ‘ερευνητές’ γράφει το σκοπιανό δημοσίευμα επιβεβαίωσαν τη θεωρία τους ότι η σλαβική γλώσσα που μιλάνε οι Σκοπιανοί ήταν η βασική ρίζα του Γλαγολιτικού και του κυριλλικού αλφαβήτου.
Σύμφωνα με το δίδυμο Μποσέφσκι και Τέντοβ, εξαιτίας της συστηματικής καταστροφής και του βανδαλισμού των πάντων της αρχαίας κουλτούρας και πολιτισμού δεν έτυχε να βρεθούν επιγραφές που να επιβεβαιώνουν τη θεωρία τους (Ότι δηλαδή οι αρχαίοι Μακεδόνες μιλούσαν …σλαβικά!)
«Για αυτούς», σημειώνει το δημοσίευμα, « ο όρος αρχαιοποίηση είναι παράλογος αφού οι Σλάβοι και οι Μακεδόνες έχουν ταυτόσημη έννοια».
Το γνωστό δίδυμο εξέφρασε την ελπίδα ότι οι νέοι ερευνητές με τις καινούργιες επιστημονικές τους γνώσεις θα υποστηρίξουν το …έργο τους, αυτό που επί δέκα χρόνια προσπαθούν να εδραιώσουν.
2 Votes
Οκτώβριος 4, 2011.
«Στη νότια πλευρά του ναού « Παναγία- Περεβλέπτα» στην Οχρίδα σε πέτρινη πλάκα στο Κόκκινο ( kokino- Кокино) μεγαλιθικό παρατηρητήριο ανακαλύφθηκε χαραγμένη η ‘μακεδονο- σλαβική’ γλώσσα ( Μακεντόνσκο –Σλαβενσκιοτ γιάζικ -македонско-словенскиот јазик) πανομοιότυπα με εκείνα της ‘αιγυπτιακής δημοτικής’ που είναι χαραγμένη στην Rosetta Stone της Αιγύπτου και στο Konupus», δήλωσε στη Στρούμιτσα ο Τόμε Μποσέσκι και ο καθηγητής Τέντοφ Αριστοτέλ (Томе Бошевски – Аристотел Тентов)..
Η «ανακάλυψη» ανακοινώθηκε από το γνωστό σλαβικό δίδυμο των δύο αναφερομένων «επιστημόνων» σε διάλεξή τους στο Κέντρο Πολιτισμού «Άντον Πάνοφ» στη Στρώμνιτσα, που κράτησε, παρακαλώ, ενενήντα λεπτά…
Οι δύο ‘ερευνητές’ γράφει το σκοπιανό δημοσίευμα επιβεβαίωσαν τη θεωρία τους ότι η σλαβική γλώσσα που μιλάνε οι Σκοπιανοί ήταν η βασική ρίζα του Γλαγολιτικού και του κυριλλικού αλφαβήτου.
Σύμφωνα με το δίδυμο Μποσέφσκι και Τέντοβ, εξαιτίας της συστηματικής καταστροφής και του βανδαλισμού των πάντων της αρχαίας κουλτούρας και πολιτισμού δεν έτυχε να βρεθούν επιγραφές που να επιβεβαιώνουν τη θεωρία τους (Ότι δηλαδή οι αρχαίοι Μακεδόνες μιλούσαν …σλαβικά!)
«Για αυτούς», σημειώνει το δημοσίευμα, « ο όρος αρχαιοποίηση είναι παράλογος αφού οι Σλάβοι και οι Μακεδόνες έχουν ταυτόσημη έννοια».
Το γνωστό δίδυμο εξέφρασε την ελπίδα ότι οι νέοι ερευνητές με τις καινούργιες επιστημονικές τους γνώσεις θα υποστηρίξουν το …έργο τους, αυτό που επί δέκα χρόνια προσπαθούν να εδραιώσουν.
Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011
Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.
«Η πόλη μας ομολογείται (αναγνωρίζεται) ως η αρχαιότατη, ….Γιατί εμείς κατοικούμε σ’αυτήν την πόλη, χωρίς να διώξουμε από εδώ άλλους, ούτε την βρήκαμε έρημη, ούτε έχουμε συγκεντρωθή μιγάδες από πολλά έθνη, αλλά η καταγωγή μας είναι τόσο καλή και γνήσια, ώστε την γή από την οποία γεννηθήκαμε, την ίδια κατέχουμε χωρίς καμία διακοπή(όλον το χρόνο),επειδή είμαστε αυτόχθονες και μπορούμε να ονομάσουμε την πόλη με τα ίδια ονόματα που δίνει κάποιος στους πλησιέστερους συγγενείς του».
Ισοκράτους Πανηγυρικός, 23-24 (380 π.Χ)
Τα τελευταία χρόνια αμφισβητείται απο πολλούς «διανοούμενους» και πολιτικούς, Έλληνες και μη, η καταγωγή των σημερινών Ελλήνων από τους αρχαίους Ελληνες. Υπάρχουν θεωρίες, ατεκμηρίωτες πάντοτε, που υποστηρίζουν οτι οι σημερινοί Έλληνες κατάγονται από Ινδοευρωπαίους, απο την Αφρική (θεωρία της μαύρης Αθηνάς,η οποία, παρά το ότι δεν στέκεται επιστημονικά, διδάσκεται σε αρκετά Αμερικάνικα πανεπιστήμια), από Σημιτοφοίνικες και άλλα τέτοια φαιδρά.
Και λέμε φαιδρά γιατί κάθε έρευνα, που αποδεικνύει τόσο την αυτοχθονία των αρχαίων προγόνων μας, όσο και το αδιάσπαστο του λαού μας απο τα πανάρχαια χρόνια μέχρι σήμερα, αποσιωπάται και δεν διδάσκεται στα πανεπιστήμια και στα σχολεία. Τις έρευνες αυτές θα παραθέσουμε παρακάτω.
Πρώτα απ’όλα δεν λαμβάνονται υπ’όψην οι αναφορές των ίδιων των αρχαίων συγγραφέων που στηρίζουν την αυτοχθονία των αρχαίων Ελλήνων.
Αυτό συμβαίνει είτε απο άγνοια των κειμένων αυτών απο τους εκπαιδευτικούς ή από κάποιου είδους εμπάθεια πρός την αρχαία Ελλάδα, πράγμα που οφείλεται στο ότι δέχονται χωρίς έρευνα όσα τους λένε κάποιοι «φωτισμένοι» καθηγητές πανεπιστημίων στα οποία σπούδασαν.
Ταυτόχρονα πολλοί Έλληνες εκπαιδευτικοί γίνονται θιασώτες ξένων θεωριών, όπως αυτή του Ιακώβ Φαλμεράϋερ, (θεωρία που έχει αποδειχθεί εσφαλμένη εδώ και έναν αιώνα) και υποστηρίζουν ότι δεν έχουμε καμιά σχέση με τους αρχαίους Έλληνες αλλά είμαστε Σλάβοι, Αλβανοί, Αφρικανοί, Τούρκοι και οτιδήποτε άλλο εκτός απο Έλληνες.
Παρ’ ότι ο Φαλμεράυερ έχει αποδειχθεί εμπαθής και αντιεπιστημονικός συνεχίζει να στηρίζεται από αρκετούς εκπαιδευτικούς και οι έρευνες των Ελλήνων καθηγητών που αποδεικνύουν τα ψεύδη του, αποσιωπούνται πλήρως και δεν διδάσκονται στα παιδιά.
Στο σημείο αυτό πρέπει να τονίσουμε οτι τα τελευταία 100 χρόνια πολλοί λαοί χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν τους αρχαίους Έλληνες και τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό σαν δικό τους και τους εαυτούς τους σαν απογόνους των αρχαίων Ελλήνων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στις ημέρες μας, οι Σλάβοι Σκοπιανοί.
Πιστεύουν και προπαγανδίζουν σε όλο το κόσμο οτι είναι γνήσιοι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Βέβαια δεν τους ήρθε ξαφνικά στο μυαλό ότι είναι γνήσιοι Μακεδόνες. Άνθρωποι όπως ο Τζόρτζ Σόρος έχουν χαρίσει πολλά εκατομμύρια δολλάρια στα Σκόπια φτιάχνοντας Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και Πανεπιστήμια στα οποία οι Σκοπιανοί μαθαίνουν οτι πρόγονοί τους ήταν ο Φίλιππος, ο Αλέξανδρος, ο Αριστοτέλης.
Χωρίς την συνεχή και τεράστια οικονομική ενίσχυση από ιδρύματα και οργανώσεις όπως του κ. Σόρος, τα Σκόπια ίσως να μην υπήρχαν σαν κράτος σήμερα. Βέβαια όλα αυτά συμβαίνουν με την ανοχή των ελληνικών κυβερνήσεων.
Είναι κοινό μυστικό οτι τα πρωτοκλασάτα στελέχη τους, υπακούουν και λένε σε όλα «YES SIR», με αντάλλαγμα την επανεκλογή τους. (Οι αναγνώστες μπορούν να ψάξουν στο διαδίκτυο και θα βρουν σωρεία δηλώσεων Ελλήνων βουλευτών πάνω στο θέμα…
ΓΙΑΤΙ Η ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ;
Σε μια έρευνα στο διαδίκτυο δεν εντοπίσαμε άρθρα που να αμφισβητούν την καταγωγή των σημερινών Αιγυπτίων από τους αρχαίους Αιγύπτιους, των Ιρανών από τους Πέρσες, των Εβραίων από τους αρχαίους Εβραίους. Κανείς δεν τολμά να πεί ότι οι σημερινοί Κινέζοι δεν προέρχονται από τους αρχαίους Κινέζους. Οι Ινδοί από τους αρχαίους Ινδούς. Όλα τα παράξενα και όλα τα απίστευτα στην Ελλάδα συμβαίνουν.
Όλοι οι «αναθεωρητές» της ιστορίας αμφισβητούν το αδιάσπαστο των Ελλήνων και τον πολιτισμό τους. Λένε ότι δεν είμαστε Έλληνες. Τι κοινό έχουν οι οι αναθεωρητές αυτοί; Συνεργάζονται με το State Department των ΗΠΑ και τον Τζόρτζ Σόρος και η πλειοψηφία τους προέρχεται από την νεοταξίτικη αριστερά όπως ο κ. Λιάκος, ο κ. Βερέμης, η Ρεπούση κ.λ.π. Είναι αξιοπερίεργο το πώς συνεργάζονται με το State Department, το Foreign Office και δεξιές κυβερνήσεις. Οι ιστορικοί τύπου Ρεπούση(στο διαδίκτυο θα βρείτε απίστευτες καταγγελίες για το πώς έχουν πάρει τα πτυχία τους όλοι αυτοί-η κ. Ρεπούση δεν είναι ιστορικός, είναι φιλολογος Γαλλικής γλώσσας και όμως έγραψε τα σχολικά βιβλία ιστορίας), αλλάζουν την ιστορία λέγοντας οτι είναι γραμμένη «μονόπλευρα και εθνικιστικά».
Η συγγραφή των βιβλίων τους βασίζεται σε παράξενες πηγές. Αποκόμματα εφημερίδων, περιοδικών, αναρχικές ιστοσελίδες όπως το Indymedia Athens, τουρκικές ιστορικές πηγές, Αλβανικές πηγές, βουλγαρικές πηγές. Τις ελληνικές πηγές τις πετάνε στα άχρηστα, παρ’ όλο που είναι πολύ πιο παλιές και πιο αξιόπιστες. Το φαιδρό είναι ότι σε ένα σύγγραμα τους αναφέρουν σαν πηγή ένα Βούλγαρο συγγραφέα.
Ο Βούλγαρος συγγραφέας χρησιμοποιεί σαν βιβλιογραφία του επιλεγμένους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν αρχαίοι Βούλγαροι συγγραφείς, ούτε αρχαίοι Τούρκοι συγγραφείς (όπως είναι γνωστό οι Τούρκοι εμφανίστηκαν στην περιοχή 1000 περίπου χρόνια μετά Χριστό). Για αυτό άλλωστε στις πανεπιστημιακές εκδόσεις της Τουρκίας, οι προ- Σωκρατικοί φιλόσοφοι εμφανίζονται ως Τούρκοι.
Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΓΕΝΕΤΙΚΗΣ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΕΛΛΗΝΕΣ
Παρ’ όλα αυτά οι επιστήμες προοδεύουν. Σήμερα οι έρευνες πάνω στην ιστορία των λαών δεν περιορίζονται μόνο στα ιστορικά και αρχαιολογικά δεδομένα. Πολλές επιστήμες επιστρατεύονται για την εξαγωγή ακριβέστερων και πιο αντικειμενικών συμπερασμάτων πάνω στην ανθρώπινη ιστορία. Μια απο αυτές τις επιστήμες είναι και η γενετική, η οποία είναι και η ακριβεστέρα όλων. Όλοι γνωρίζουμε ότι η μελέτη του DNA, αποκαλύπτει την καταγωγή και χρησιμοποιείται από την παλαιοντολογία μέχρι την αστυνομία.
Εχουν γίνει τέτοιου είδους έρευνες που να αποδεικνύουν οτι είμαστε πάντα Έλληνες;
Βεβαίως έχουν γίνει και μάλιστα επίσημες πανεπιστημιακές αλλά δεν έχουν προβληθεί παρά ελάχιστα.
ΟΙ ΕΡΕΥΝΕΣ
Τα ελληνικά ΜΜΕ στη χώρα μας πρόβαλλαν τη Σκοπιανή έρευνα, η οποία «αποδεικνύει» ότι οι Έλληνες καταγόμαστε από την Αφρική.
Για μέρες ακούγαμε την Σκοπιανή έρευνα…Την απάντηση όμως του Έλληνα καθηγητή Γενετικής από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, την παρουσίασαν μόνο τα μικρά κανάλια. Δείτε γιατί. Ο κ. Τριανταφυλλίδης κατηγόρησε τους Σκοπιανούς καθηγητές σαν κοινούς απατεώνες. Η έρευνά τους ήταν μισθωμένη και είχε πολιτική σκοπιμότητα. Το ανθρώπινο DNA αποτελείται από τμήματα που επιμολύνονται όταν πάθει ο άνθρωπος μια ίωση ή όταν τσιμπηθεί από ένα κουνούπι.
Τότε το DNA του ιού μεταφέρεται(τμήμα του) στο ανθρώπινο DNA. Έτσι άλλωστε οι επιστήμονες καταλαβαίνουν τι αρρώστιες έχει περάσει ένας λαός. Σύμφωνα λοιπόν με τον κ. Τριανταφυλλίδη μελέτησαν οι Σκοπιανοί αυτό το μέρος του DNA. Αν το κουνούπι που σε τσίμπησε προέρχεται από την Αφρική, σου μεταφέρει γονότυπο από την Αφρική. Είπε ακόμη ότι σε διεθνές επίπεδο, για έρευνες ανακάλυψης της καταγωγής λαών, όλα τα πανεπιστήμια ερευνούν το μιτοχονδριακό DNA, το οποίο μεταβιβάζεται από την μητέρα στο παιδί και δεν «επιμολύνεται» με ξένα DNA.
Επι πολλά έτη λοιπόν γενετιστές απο ευρωπαϊκά πανεπιστημιακά ερευνητικά κέντρα μελέτησαν το μιτοχονδριακό DNA των σημερινών πληθυσμών της Ευρώπης και της Εγγύς Ανατολής και ανακάλυψαν τις σχέσεις που τους συνέδεαν πρίν απο 75.000 χρόνια.
Συγκεκριμένα: Εικοσι οκτώ(28) πανεπιστήμια της Ευρώπης ξεκίνησαν το 1990, υπο την αιγίδα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Συμμετείχαν οι χώρες: Αγγλία, Ιταλία, Ρωσία, Γερμανία, Δανία, Ιρλανδία, Ρουμανία, Τσεχία, Ισραήλ, Εσθονία, Ιράκ, Συρία. Εκαναν έρευνες DNA για τους κατοίκους της Ευρώπης. Απο πλευράς Ελλάδας συμμετείχει το Τμήμα Γενετικής και Μοριακής Βιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης υπο τον καθηγητή Κωνσταντίνο Τριανταφυλλίδη. Η έρευνα αυτή ήταν άκρως ενδιαφέρουσα, διότι απέδειξε οτι οι σημερινοί κάτοικοι της Ελλάδος είναι απευθείας απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων. Συγκεκριμένα απέδειξε ότι σε ποσοστό 70% οι σημερινοί Έλληνες έχουν το ίδιο DNA, με τους αυτόχθονες κατοίκους της Ελλάδας της προϊστορικής εποχής.
Το υπόλοιπο 30% από περιοχές της Εγγύς Ανατολής και προσδιορίζονται χρονικά στα νεολιθικά χρόνια. οι οποίες έχει αποδειχθεί ότι κατοικούνταν ελληνικά φύλα. Όπως καταλαβαίνετε η έρευνα λέει με απλά λόγια, ότι οι πρόγονοι του Περικλή, του Σωκράτη, του Αριστοτέλη και εμείς, έχουμε το ίδιο DNA. Σε ποσοστό που αγγίζει το 99,5%. Γιατί η έρευνα αυτή δεν προβλήθηκε από τα ΜΜΕ; Γιατί δεν πέρασε στην εκπαιδευτική ύλη; Ποιος ρυθμίζει τι διδάσκεται και τι αποσιωπάται;
Η έρευνα αυτή δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή» της 8ης Δεκεμβρίου του 2000
Επίσης στον «Ταχυδρόμο» της 2ας Απριλίου 2005.
Αλλη μια έρευνα έγινε απο το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ των ΗΠΑ και της Παβίας της Ιταλίας. Η έρευνα δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή της Κυριακής» της 6ης Νοεμβρίου 2005. Το δημοσίευμα είχε τίτλο «Καθαρο το DNA των Ελλήνων». Το δημοσίευμα απαντά ευθέως στον περιβόητο Φαλμεράϋερ (υπενθυμίζουμε ότι σύμφωνα με τη θεωρία του Φαλμεράϋερ οι Έλληνες του 19ου αιώνα, άρα και οι σημερινοί ήταν Σλάβοι και Αλβανοί και ότι δεν είχαν καμία φυλετική σχέση με τους αρχαίους Έλληνες). Στην έρευνα αυτή συμμετείχαν και ο κ. Τριανταφυλλίδης με την ερευνητική του ομάδα, απο το ΑΠΘ.
Ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός ότι η έρευνα απέδειξε ότι η θεωρία του Φαλμεράϋερ είναι λανθασμένη. Συγκεκριμένα απέδειξε ότι οι Έλληνες παρ΄’ όλα τα 400 χρόνια σκλαβιάς στους Τούρκους, δεν αλλοιώθηκαν γενετικά.
Όποιοι θέλουν να δούν περισσότερα στοιχεία, πρέπει να διαβάσουν το βιβλίο του κ. Τριανταφυλλίδη «Η ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΣΥΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ» από τις εκδόσεις «Γαληνος». Υπάρχει όμως ένα ακόμη βιβλίο, πιο εκλαϊκευμένο, το «ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΕΙ ΕΣΜΕΝ» των εκδόσεων «Κάδμος».
Υ.Γ: Γράψαμε αυτό το άρθρο, από καθαρή αντίδραση προς το Υπουργείο Παιδείας και προς όλους τους θολοκουλτουριάρηδες, που προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν είμαστε Έλληνες.
Σήμερα βιώνουμε έναν ιδιόμορφο φασισμό. Οποιος στηρίξει την Ελλάδα, δηλαδή το σπίτι του, την οικογένειά του, συκοφαντείται αμέσως σαν «εθνικιστής», «ρατσιστής» και «επικίνδυνος». Οποιος μιλήσει εναντίον της ειρωνικά και απαξιωτικά θεωρείται «προοδευτικός», «ανοιχτόμυαλος» και «ανεκτικός». Το τι θα αντιμετωπίσουν αύριο οι γενιές που έρχονται ποιόν απασχολεί;
Δεν πιστεύουμε ότι είμαστε ανώτεροι φυλετικά από τους άλλους λαούς ούτε πιστεύουμε σε «περιούσιους και εκλεκτούς λαούς του θεού» δίνουμε όμως τη μάχη μας ενάντια σε αυτούς που αποκρύπτουν πληροφορίες με σκοπό να ελέγξουν το νού μας και τις αποφάσεις μας. Είναι δυνατόν το 2008 να ασχολούμαστε με φυλές; Αν η Ελλάδα έκανε τέστ DNA σε όσους ήθελαν να εγκατασταθούν στην Ελλάδα, θα ήταν ρατσισμός;;
Αυτή τη στιγμή οι ηγέτες της παγκοσμιοποίησης αποφάσισαν ότι προκειμένου να εγκατασταθείς στο Ισραήλ, πρέπει να περάσεις από τέστ DNA (Ελευθεροτυπία 4/7/98). Στις ΗΠΑ η σύζυγος του αντιπροέδρου Τσέϊνι θεώρησε απαράδεκτο το βιβλίο Ιστορίας για «τρεις αντιπατριωτικές αναφορές» και πολτοποιήθηκαν αμέσως 300.000 αντίτυπα! Κανείς όμως δεν τους κατηγόρησε για ρατσισμό και εθνικισμό. Ούτε η Ρεπούση, ούτε ο Λιάκος, ούτε ο Βερέμης, ούτε η κ. Γιαννάκου, ούτε ο κ. Πάγκαλος.
«Η πόλη μας ομολογείται (αναγνωρίζεται) ως η αρχαιότατη, ….Γιατί εμείς κατοικούμε σ’αυτήν την πόλη, χωρίς να διώξουμε από εδώ άλλους, ούτε την βρήκαμε έρημη, ούτε έχουμε συγκεντρωθή μιγάδες από πολλά έθνη, αλλά η καταγωγή μας είναι τόσο καλή και γνήσια, ώστε την γή από την οποία γεννηθήκαμε, την ίδια κατέχουμε χωρίς καμία διακοπή(όλον το χρόνο),επειδή είμαστε αυτόχθονες και μπορούμε να ονομάσουμε την πόλη με τα ίδια ονόματα που δίνει κάποιος στους πλησιέστερους συγγενείς του».
Ισοκράτους Πανηγυρικός, 23-24 (380 π.Χ)
Τα τελευταία χρόνια αμφισβητείται απο πολλούς «διανοούμενους» και πολιτικούς, Έλληνες και μη, η καταγωγή των σημερινών Ελλήνων από τους αρχαίους Ελληνες. Υπάρχουν θεωρίες, ατεκμηρίωτες πάντοτε, που υποστηρίζουν οτι οι σημερινοί Έλληνες κατάγονται από Ινδοευρωπαίους, απο την Αφρική (θεωρία της μαύρης Αθηνάς,η οποία, παρά το ότι δεν στέκεται επιστημονικά, διδάσκεται σε αρκετά Αμερικάνικα πανεπιστήμια), από Σημιτοφοίνικες και άλλα τέτοια φαιδρά.
Και λέμε φαιδρά γιατί κάθε έρευνα, που αποδεικνύει τόσο την αυτοχθονία των αρχαίων προγόνων μας, όσο και το αδιάσπαστο του λαού μας απο τα πανάρχαια χρόνια μέχρι σήμερα, αποσιωπάται και δεν διδάσκεται στα πανεπιστήμια και στα σχολεία. Τις έρευνες αυτές θα παραθέσουμε παρακάτω.
Πρώτα απ’όλα δεν λαμβάνονται υπ’όψην οι αναφορές των ίδιων των αρχαίων συγγραφέων που στηρίζουν την αυτοχθονία των αρχαίων Ελλήνων.
Αυτό συμβαίνει είτε απο άγνοια των κειμένων αυτών απο τους εκπαιδευτικούς ή από κάποιου είδους εμπάθεια πρός την αρχαία Ελλάδα, πράγμα που οφείλεται στο ότι δέχονται χωρίς έρευνα όσα τους λένε κάποιοι «φωτισμένοι» καθηγητές πανεπιστημίων στα οποία σπούδασαν.
Ταυτόχρονα πολλοί Έλληνες εκπαιδευτικοί γίνονται θιασώτες ξένων θεωριών, όπως αυτή του Ιακώβ Φαλμεράϋερ, (θεωρία που έχει αποδειχθεί εσφαλμένη εδώ και έναν αιώνα) και υποστηρίζουν ότι δεν έχουμε καμιά σχέση με τους αρχαίους Έλληνες αλλά είμαστε Σλάβοι, Αλβανοί, Αφρικανοί, Τούρκοι και οτιδήποτε άλλο εκτός απο Έλληνες.
Παρ’ ότι ο Φαλμεράυερ έχει αποδειχθεί εμπαθής και αντιεπιστημονικός συνεχίζει να στηρίζεται από αρκετούς εκπαιδευτικούς και οι έρευνες των Ελλήνων καθηγητών που αποδεικνύουν τα ψεύδη του, αποσιωπούνται πλήρως και δεν διδάσκονται στα παιδιά.
Στο σημείο αυτό πρέπει να τονίσουμε οτι τα τελευταία 100 χρόνια πολλοί λαοί χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν τους αρχαίους Έλληνες και τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό σαν δικό τους και τους εαυτούς τους σαν απογόνους των αρχαίων Ελλήνων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στις ημέρες μας, οι Σλάβοι Σκοπιανοί.
Πιστεύουν και προπαγανδίζουν σε όλο το κόσμο οτι είναι γνήσιοι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Βέβαια δεν τους ήρθε ξαφνικά στο μυαλό ότι είναι γνήσιοι Μακεδόνες. Άνθρωποι όπως ο Τζόρτζ Σόρος έχουν χαρίσει πολλά εκατομμύρια δολλάρια στα Σκόπια φτιάχνοντας Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και Πανεπιστήμια στα οποία οι Σκοπιανοί μαθαίνουν οτι πρόγονοί τους ήταν ο Φίλιππος, ο Αλέξανδρος, ο Αριστοτέλης.
Χωρίς την συνεχή και τεράστια οικονομική ενίσχυση από ιδρύματα και οργανώσεις όπως του κ. Σόρος, τα Σκόπια ίσως να μην υπήρχαν σαν κράτος σήμερα. Βέβαια όλα αυτά συμβαίνουν με την ανοχή των ελληνικών κυβερνήσεων.
Είναι κοινό μυστικό οτι τα πρωτοκλασάτα στελέχη τους, υπακούουν και λένε σε όλα «YES SIR», με αντάλλαγμα την επανεκλογή τους. (Οι αναγνώστες μπορούν να ψάξουν στο διαδίκτυο και θα βρουν σωρεία δηλώσεων Ελλήνων βουλευτών πάνω στο θέμα…
ΓΙΑΤΙ Η ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ;
Σε μια έρευνα στο διαδίκτυο δεν εντοπίσαμε άρθρα που να αμφισβητούν την καταγωγή των σημερινών Αιγυπτίων από τους αρχαίους Αιγύπτιους, των Ιρανών από τους Πέρσες, των Εβραίων από τους αρχαίους Εβραίους. Κανείς δεν τολμά να πεί ότι οι σημερινοί Κινέζοι δεν προέρχονται από τους αρχαίους Κινέζους. Οι Ινδοί από τους αρχαίους Ινδούς. Όλα τα παράξενα και όλα τα απίστευτα στην Ελλάδα συμβαίνουν.
Όλοι οι «αναθεωρητές» της ιστορίας αμφισβητούν το αδιάσπαστο των Ελλήνων και τον πολιτισμό τους. Λένε ότι δεν είμαστε Έλληνες. Τι κοινό έχουν οι οι αναθεωρητές αυτοί; Συνεργάζονται με το State Department των ΗΠΑ και τον Τζόρτζ Σόρος και η πλειοψηφία τους προέρχεται από την νεοταξίτικη αριστερά όπως ο κ. Λιάκος, ο κ. Βερέμης, η Ρεπούση κ.λ.π. Είναι αξιοπερίεργο το πώς συνεργάζονται με το State Department, το Foreign Office και δεξιές κυβερνήσεις. Οι ιστορικοί τύπου Ρεπούση(στο διαδίκτυο θα βρείτε απίστευτες καταγγελίες για το πώς έχουν πάρει τα πτυχία τους όλοι αυτοί-η κ. Ρεπούση δεν είναι ιστορικός, είναι φιλολογος Γαλλικής γλώσσας και όμως έγραψε τα σχολικά βιβλία ιστορίας), αλλάζουν την ιστορία λέγοντας οτι είναι γραμμένη «μονόπλευρα και εθνικιστικά».
Η συγγραφή των βιβλίων τους βασίζεται σε παράξενες πηγές. Αποκόμματα εφημερίδων, περιοδικών, αναρχικές ιστοσελίδες όπως το Indymedia Athens, τουρκικές ιστορικές πηγές, Αλβανικές πηγές, βουλγαρικές πηγές. Τις ελληνικές πηγές τις πετάνε στα άχρηστα, παρ’ όλο που είναι πολύ πιο παλιές και πιο αξιόπιστες. Το φαιδρό είναι ότι σε ένα σύγγραμα τους αναφέρουν σαν πηγή ένα Βούλγαρο συγγραφέα.
Ο Βούλγαρος συγγραφέας χρησιμοποιεί σαν βιβλιογραφία του επιλεγμένους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν αρχαίοι Βούλγαροι συγγραφείς, ούτε αρχαίοι Τούρκοι συγγραφείς (όπως είναι γνωστό οι Τούρκοι εμφανίστηκαν στην περιοχή 1000 περίπου χρόνια μετά Χριστό). Για αυτό άλλωστε στις πανεπιστημιακές εκδόσεις της Τουρκίας, οι προ- Σωκρατικοί φιλόσοφοι εμφανίζονται ως Τούρκοι.
Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΓΕΝΕΤΙΚΗΣ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΕΛΛΗΝΕΣ
Παρ’ όλα αυτά οι επιστήμες προοδεύουν. Σήμερα οι έρευνες πάνω στην ιστορία των λαών δεν περιορίζονται μόνο στα ιστορικά και αρχαιολογικά δεδομένα. Πολλές επιστήμες επιστρατεύονται για την εξαγωγή ακριβέστερων και πιο αντικειμενικών συμπερασμάτων πάνω στην ανθρώπινη ιστορία. Μια απο αυτές τις επιστήμες είναι και η γενετική, η οποία είναι και η ακριβεστέρα όλων. Όλοι γνωρίζουμε ότι η μελέτη του DNA, αποκαλύπτει την καταγωγή και χρησιμοποιείται από την παλαιοντολογία μέχρι την αστυνομία.
Εχουν γίνει τέτοιου είδους έρευνες που να αποδεικνύουν οτι είμαστε πάντα Έλληνες;
Βεβαίως έχουν γίνει και μάλιστα επίσημες πανεπιστημιακές αλλά δεν έχουν προβληθεί παρά ελάχιστα.
ΟΙ ΕΡΕΥΝΕΣ
Τα ελληνικά ΜΜΕ στη χώρα μας πρόβαλλαν τη Σκοπιανή έρευνα, η οποία «αποδεικνύει» ότι οι Έλληνες καταγόμαστε από την Αφρική.
Για μέρες ακούγαμε την Σκοπιανή έρευνα…Την απάντηση όμως του Έλληνα καθηγητή Γενετικής από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, την παρουσίασαν μόνο τα μικρά κανάλια. Δείτε γιατί. Ο κ. Τριανταφυλλίδης κατηγόρησε τους Σκοπιανούς καθηγητές σαν κοινούς απατεώνες. Η έρευνά τους ήταν μισθωμένη και είχε πολιτική σκοπιμότητα. Το ανθρώπινο DNA αποτελείται από τμήματα που επιμολύνονται όταν πάθει ο άνθρωπος μια ίωση ή όταν τσιμπηθεί από ένα κουνούπι.
Τότε το DNA του ιού μεταφέρεται(τμήμα του) στο ανθρώπινο DNA. Έτσι άλλωστε οι επιστήμονες καταλαβαίνουν τι αρρώστιες έχει περάσει ένας λαός. Σύμφωνα λοιπόν με τον κ. Τριανταφυλλίδη μελέτησαν οι Σκοπιανοί αυτό το μέρος του DNA. Αν το κουνούπι που σε τσίμπησε προέρχεται από την Αφρική, σου μεταφέρει γονότυπο από την Αφρική. Είπε ακόμη ότι σε διεθνές επίπεδο, για έρευνες ανακάλυψης της καταγωγής λαών, όλα τα πανεπιστήμια ερευνούν το μιτοχονδριακό DNA, το οποίο μεταβιβάζεται από την μητέρα στο παιδί και δεν «επιμολύνεται» με ξένα DNA.
Επι πολλά έτη λοιπόν γενετιστές απο ευρωπαϊκά πανεπιστημιακά ερευνητικά κέντρα μελέτησαν το μιτοχονδριακό DNA των σημερινών πληθυσμών της Ευρώπης και της Εγγύς Ανατολής και ανακάλυψαν τις σχέσεις που τους συνέδεαν πρίν απο 75.000 χρόνια.
Συγκεκριμένα: Εικοσι οκτώ(28) πανεπιστήμια της Ευρώπης ξεκίνησαν το 1990, υπο την αιγίδα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Συμμετείχαν οι χώρες: Αγγλία, Ιταλία, Ρωσία, Γερμανία, Δανία, Ιρλανδία, Ρουμανία, Τσεχία, Ισραήλ, Εσθονία, Ιράκ, Συρία. Εκαναν έρευνες DNA για τους κατοίκους της Ευρώπης. Απο πλευράς Ελλάδας συμμετείχει το Τμήμα Γενετικής και Μοριακής Βιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης υπο τον καθηγητή Κωνσταντίνο Τριανταφυλλίδη. Η έρευνα αυτή ήταν άκρως ενδιαφέρουσα, διότι απέδειξε οτι οι σημερινοί κάτοικοι της Ελλάδος είναι απευθείας απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων. Συγκεκριμένα απέδειξε ότι σε ποσοστό 70% οι σημερινοί Έλληνες έχουν το ίδιο DNA, με τους αυτόχθονες κατοίκους της Ελλάδας της προϊστορικής εποχής.
Το υπόλοιπο 30% από περιοχές της Εγγύς Ανατολής και προσδιορίζονται χρονικά στα νεολιθικά χρόνια. οι οποίες έχει αποδειχθεί ότι κατοικούνταν ελληνικά φύλα. Όπως καταλαβαίνετε η έρευνα λέει με απλά λόγια, ότι οι πρόγονοι του Περικλή, του Σωκράτη, του Αριστοτέλη και εμείς, έχουμε το ίδιο DNA. Σε ποσοστό που αγγίζει το 99,5%. Γιατί η έρευνα αυτή δεν προβλήθηκε από τα ΜΜΕ; Γιατί δεν πέρασε στην εκπαιδευτική ύλη; Ποιος ρυθμίζει τι διδάσκεται και τι αποσιωπάται;
Η έρευνα αυτή δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή» της 8ης Δεκεμβρίου του 2000
Επίσης στον «Ταχυδρόμο» της 2ας Απριλίου 2005.
Αλλη μια έρευνα έγινε απο το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ των ΗΠΑ και της Παβίας της Ιταλίας. Η έρευνα δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή της Κυριακής» της 6ης Νοεμβρίου 2005. Το δημοσίευμα είχε τίτλο «Καθαρο το DNA των Ελλήνων». Το δημοσίευμα απαντά ευθέως στον περιβόητο Φαλμεράϋερ (υπενθυμίζουμε ότι σύμφωνα με τη θεωρία του Φαλμεράϋερ οι Έλληνες του 19ου αιώνα, άρα και οι σημερινοί ήταν Σλάβοι και Αλβανοί και ότι δεν είχαν καμία φυλετική σχέση με τους αρχαίους Έλληνες). Στην έρευνα αυτή συμμετείχαν και ο κ. Τριανταφυλλίδης με την ερευνητική του ομάδα, απο το ΑΠΘ.
Ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός ότι η έρευνα απέδειξε ότι η θεωρία του Φαλμεράϋερ είναι λανθασμένη. Συγκεκριμένα απέδειξε ότι οι Έλληνες παρ΄’ όλα τα 400 χρόνια σκλαβιάς στους Τούρκους, δεν αλλοιώθηκαν γενετικά.
Όποιοι θέλουν να δούν περισσότερα στοιχεία, πρέπει να διαβάσουν το βιβλίο του κ. Τριανταφυλλίδη «Η ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΣΥΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ» από τις εκδόσεις «Γαληνος». Υπάρχει όμως ένα ακόμη βιβλίο, πιο εκλαϊκευμένο, το «ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΕΙ ΕΣΜΕΝ» των εκδόσεων «Κάδμος».
Υ.Γ: Γράψαμε αυτό το άρθρο, από καθαρή αντίδραση προς το Υπουργείο Παιδείας και προς όλους τους θολοκουλτουριάρηδες, που προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν είμαστε Έλληνες.
Σήμερα βιώνουμε έναν ιδιόμορφο φασισμό. Οποιος στηρίξει την Ελλάδα, δηλαδή το σπίτι του, την οικογένειά του, συκοφαντείται αμέσως σαν «εθνικιστής», «ρατσιστής» και «επικίνδυνος». Οποιος μιλήσει εναντίον της ειρωνικά και απαξιωτικά θεωρείται «προοδευτικός», «ανοιχτόμυαλος» και «ανεκτικός». Το τι θα αντιμετωπίσουν αύριο οι γενιές που έρχονται ποιόν απασχολεί;
Δεν πιστεύουμε ότι είμαστε ανώτεροι φυλετικά από τους άλλους λαούς ούτε πιστεύουμε σε «περιούσιους και εκλεκτούς λαούς του θεού» δίνουμε όμως τη μάχη μας ενάντια σε αυτούς που αποκρύπτουν πληροφορίες με σκοπό να ελέγξουν το νού μας και τις αποφάσεις μας. Είναι δυνατόν το 2008 να ασχολούμαστε με φυλές; Αν η Ελλάδα έκανε τέστ DNA σε όσους ήθελαν να εγκατασταθούν στην Ελλάδα, θα ήταν ρατσισμός;;
Αυτή τη στιγμή οι ηγέτες της παγκοσμιοποίησης αποφάσισαν ότι προκειμένου να εγκατασταθείς στο Ισραήλ, πρέπει να περάσεις από τέστ DNA (Ελευθεροτυπία 4/7/98). Στις ΗΠΑ η σύζυγος του αντιπροέδρου Τσέϊνι θεώρησε απαράδεκτο το βιβλίο Ιστορίας για «τρεις αντιπατριωτικές αναφορές» και πολτοποιήθηκαν αμέσως 300.000 αντίτυπα! Κανείς όμως δεν τους κατηγόρησε για ρατσισμό και εθνικισμό. Ούτε η Ρεπούση, ούτε ο Λιάκος, ούτε ο Βερέμης, ούτε η κ. Γιαννάκου, ούτε ο κ. Πάγκαλος.
ιστορια μακεδονίας
Ἡ μέχρι Φιλίππου ἱστορία τῆς Μακεδονίας, τοῦ Ὅττο Ἄμπελ (ἕνα περισπούδαστο βιβλίο)
Τό παρακάτω κείμενο, εἶναι βιβλιοκριτική τοῦ Σ. Καργάκου γιά τό βιβλίο πού ἀναφέρουμε στόν τίτλο τῆς άνάρτησης, καί δημοσιεύθηκε στόν Οἰκονομικό Ταχυδρόμο (τχ. 42, Ὀκτωβριος 1994). Τήν μεταφέρουμε αὐτούσια, προσθέτοντας μόνο τά παραπεμπτικά λίνκ.
Η μέχρι Φιλίππου Ἀρχαία Ἱστορία τῆς Μακεδονίας τοῦ Ὅττο Ἄβελ. ἐκδ. Βασ. Ρηγόπουλου, (2310-272.458) Θεσσαλονίκη 1994 σελ.317
Ξέρω ὅ,τι ἡ γνώμη μου ποσῶς ἐνδιαφέρει τούς πολιτικούς μας καί πνευματικούς μας ταγούς. Αὐτό ὅμως δέν εἶναι λόγος νά μήν τήν ἐκφράζω.Πρό 15ετίας, ὅταν τό "ὑπόκωφο" πρόβλημα τῶν Σκοπίων δέν εἶχε λάβει τήν σημερινή ἐκρηκτικότητα, εἶχα συστήσει νά ἐπανεκδοθεῖ, μέ κρατική δαπάνη ἀπό κάποιο κρατικό ἴδρυμα τό περισπούδαστο ἔργο, Macedonien vor Konig Phillip τοῦ Otto Abel.
Δυστυχῶς δέν εἰσακούσθηκα. Φέτος ὁ ρηξικέλευθος ἐκδοτικός οἷκος Βασ. Ρηγόπουλου τῆς Θεσσαλονίκης, προέβη σέ ἀκριβή ἀνατύπωση τοῦ ἔργου ἀπό τήν ἔκδοση τῆς Λειψίας τοῦ 1860 κατά μετάφραση τοῦ μεγάλου Μακεδόνα Μαργαρίτη Δήμιτσα (1829-1903). Ὁ Δήμιτσας (ἐδῶ) καί (ἐδῶ) εἶναι γνωστός ἀπό τό περίφημο ἔργο του, "Ἡ Μακεδονία έν λίθοις φθεγγομένοις καί μνημείοις σωζομένοις " (1896)
Ὁ Ottο Abel (1824-1854) πέθανε νεώτατος. Ὡστόσο κατέχει μιάν ἐξέχουσα θέση στήν γερμανική ἱστορική ἐπιστήμη. Βγαίνει ἀπό τήν μεγάλη παράδοση πού δημιούργησε ὁ Λεοπόλδος φόν Ράνκε (1795-1886), ὁ ὁποῖος ἔθεσε ὥς σκοπό τῆς ἱστορίας νά βρεῖ "τί στήν πραγματικότητα συνέβη" (Wie es eigentlich gewesen ist). Ἀκολουθῶντας τή γραμμή ὁ Ἁμπελ σέ μιά ἐποχή πού ὁ Φαλμεράϊερ ἀμφισβητοῦσε τήν ἑλληνικότητα τῶν Ἑλλήνων, καί ὁ πολύς Karl Ot-Pried Muller (1797-1840) ἀπό ἰδιοπαθῆ "δημοσθενολατρία" ἀμφισβητοῦσε τήν ἑλληνικότητα τῶν Μακεδόνων, ἔρχεται πρῶτα μέ τήν διδακτορική του διατριβή στό πανεπιστήμιο τῆς Τυβίγγης (1845) καί άκολούθως με΄τό κλασικό ἔγο του, πού ἐκδόθηκε τό 1847 στήν Λειψία (κέντρο τῶν πανσλαβιστῶν), ν΄ ἀνατρέψει τίς θεωρίες τοῦ Μύλλερ, πού ἄθελα του τροφοδοτοῦσε μέ ἀνθελληνικά ἐπιχειρήματα τήν ἀνθελληνική προπαγάνδα τῶν πανσλαβιστῶν.
Ὁ Abel, παρά τό νεαρόν τῆς ἡλικίας του, κατέχει ἐπαρκῶς ὅλους τούς ἀρχαίους συγγραφεῖς καί τούς χρησιμοποιεῑ μέ εύχέρεια μοναδική. Στηρίζεται αὐστηρά ἐπί μαρτυριῶν καί ὀρθολογιστικῶν συλλογισμῶν. Γνωρίζει ὅλη τήν σύγχρονη βιβλιογαφία καί ἀξιοποιεῖ ὅλα τά πορίσματα τῆς γεωγραφίας, ἐθνολογίας, γλωσσολογίας. Ἡ ἀρχαιομάθεια του ἐκπλήσσει. Ἡ διατύπωση του, δωρική καί ἐπιγραμματική, δέν συγκινεῖ. Πείθει. Ἔχει κανείς τήν ἔντύπωση ὅτι ὁ νέος αὐτός πού τύπωσε τό βιβλίο του σέ ἡλικία 23 ἐτῶν (!) γεννήθηκε ἱστορικός. Φέτος, πού συμπληρώνονται 150 χρόνια ἀπό τόν θάνατο του, ἄς τιμήσουμε τή μνήμη του παραθέτοντας μερικά ἀποσπάσματα ἀπό τό ἔργο του. Τό πρῶτο ἀφορᾶ στήν κυριότερη ἐπισήμανση τοῦ Abel, τήν ἐλληνικότητα τῶν Θρακῶν:
α) "Διαλυομένης ταύτης τῆς ψευδοῦς συναρμογῆς, παρίστανται οἱ ἡμέτεροι Θρᾶκες καθ΄ὅλους τούς χαρακτῆρας αὐτῶν ὥς ἑλληνικός ἔθνος" (σελ. 46)
β) "Τό ὄνομα Φρῦγες (...) φαίνεται ὅτι ἔχει ἑλληνικήν ρίζαν, σημαῖνον ἐν τῆ γλώσση τῶν συγγενῶνΛυδῶν (ἤ μᾶλλον Μαιόνων) "ἐλεύθεροι"(σελ. 50)
γ) "Ἀφοῦ ὁ Διονύσιος καλεῖ τούς Τρῶας ἑλληνικόν ἔθνος, πιστεύομεν αὐτῶ ἄνευ ἀποδείξεως τοῦ λόγου, διότι καί ὁ ὅμηρος αὐτός, δέν ἐπιτρέπει ἄλλο τί, νά εἰκάσωμεν " (σελ. 51)
δ) "Ὅθεν θεωρῶ τούς Ἀδαμάνας ὡς ἐξηγριωμένον Ἑλληνικόν ἔθνος, ὅμοιον τοῖς Αἰτωλοῖς..." (σελ. 102)
ε) "Κατά τόν Ἴουστίνον εἶναι πιθανόν, ὅτι ἡ αἴξ ἥν τό πολεμικόν σύμβολον τῶν Μακεδόνων καί τό ἔμβλημα τοῦ κράτους (ὡς παρά τοῖς Ἀθηναίοις ἡ γλαῦξ, παρά τοῖς Ἀργείοις ὁ λῦκος) (σελ. 127)
στ) "Αἱ κατά τῶν Μακεδόνων ἐπιθέσεις αὐτοῦ (τοῦ Δημοσθένη), προερχόμεναι ἐκ κομματικοῦ πάθους, ἔχουσιν ἱστοικήν μέν σημασίαν μικράν, ἐθνογαφικήν δέ, ουδεμίαν" (σελ. 134)
η) "Ἄμα δέ (...) ἀκριβέστερα εἰσέλθωμεν εἰς τήν ἔρευνα τῆς Μακεδονικῆς γλώσσης, τότε δέν ἐρωτᾶται πλέον, εἰ ἑλληνική ἤ μή ἑλληνική, ἀλλά ποία ἑλληνική διάλεκτο ἐλαλεῖτο;" (σελ 136)
στ) "Διά τοῦτο λοιπόν ἐκφράζω τοῦτο οὐχί ὡς ὑπόθεσιν, ἀλλά ὡς σαφεστάτην ἱστορικήν ἀλήθειαν: ὅτι οἱ Μακεδόνες ἦσαν Ἑλληνες (σελ. 142)
Παρατ: ἡ υπογράμμιση τοῦ κειμένου.
Ἡ σημαντικότητα τοῦ ἔργου ἔγκειται στό ὅ,τι ἐξετάζει τήν πρό τοῦ Φιλίππου Μακεδονία πού ἐλάχιστα εἶχε (κι΄ ἔχει) μελετηθεῖ. Στήν ἔποχή τοῦ Abel δέν εἶχε γίνει καμμιά ἀνασκαφή, δέν εἶχε μελετηθεῖ τό ἐπιγραφικό ὑλικό. Ἡ ἔρευνα πού ἄρχισε κατά τά τελευταῖα χρόνια, ἐπιβεβαιώνει πολλές ἀπόψεις του. Τό ἔργο του παραμένει χρήσιμο. Εἶναι ταμεῑο πληροφοριῶν καί πρωτοτύπων σκέψεων καί θέσεων. Ὅμως ἐμπόδιο στήν μελέτη του, στέκεται ἡ ἀρχαϊζουσα μετάφραση τοῦ Δήμιτσα. Πιστεύουμε ὅτι κάποιος ὁργανισμός πρέπει ν΄ἀναλάβει τή δαπάνη μιᾶς νέας ἐκδόσεως μέ νέα προσιτή μετάφραση, μέ καινούργια σχόλια πού ν΄ἀξιοποιοῦν τά δεδομένα τῶν ἀνασκαφικῶν ἐρευνῶν. Ἕως τότε, ἡ ἐπανέκδοση τῆς μεταφράσεως Δήμιτσα, ἀποτελεῖ πολύτιμο ἐφόδιο.
Σαράντος Καργάκος
Τό παρακάτω κείμενο, εἶναι βιβλιοκριτική τοῦ Σ. Καργάκου γιά τό βιβλίο πού ἀναφέρουμε στόν τίτλο τῆς άνάρτησης, καί δημοσιεύθηκε στόν Οἰκονομικό Ταχυδρόμο (τχ. 42, Ὀκτωβριος 1994). Τήν μεταφέρουμε αὐτούσια, προσθέτοντας μόνο τά παραπεμπτικά λίνκ.
Η μέχρι Φιλίππου Ἀρχαία Ἱστορία τῆς Μακεδονίας τοῦ Ὅττο Ἄβελ. ἐκδ. Βασ. Ρηγόπουλου, (2310-272.458) Θεσσαλονίκη 1994 σελ.317
Ξέρω ὅ,τι ἡ γνώμη μου ποσῶς ἐνδιαφέρει τούς πολιτικούς μας καί πνευματικούς μας ταγούς. Αὐτό ὅμως δέν εἶναι λόγος νά μήν τήν ἐκφράζω.Πρό 15ετίας, ὅταν τό "ὑπόκωφο" πρόβλημα τῶν Σκοπίων δέν εἶχε λάβει τήν σημερινή ἐκρηκτικότητα, εἶχα συστήσει νά ἐπανεκδοθεῖ, μέ κρατική δαπάνη ἀπό κάποιο κρατικό ἴδρυμα τό περισπούδαστο ἔργο, Macedonien vor Konig Phillip τοῦ Otto Abel.
Δυστυχῶς δέν εἰσακούσθηκα. Φέτος ὁ ρηξικέλευθος ἐκδοτικός οἷκος Βασ. Ρηγόπουλου τῆς Θεσσαλονίκης, προέβη σέ ἀκριβή ἀνατύπωση τοῦ ἔργου ἀπό τήν ἔκδοση τῆς Λειψίας τοῦ 1860 κατά μετάφραση τοῦ μεγάλου Μακεδόνα Μαργαρίτη Δήμιτσα (1829-1903). Ὁ Δήμιτσας (ἐδῶ) καί (ἐδῶ) εἶναι γνωστός ἀπό τό περίφημο ἔργο του, "Ἡ Μακεδονία έν λίθοις φθεγγομένοις καί μνημείοις σωζομένοις " (1896)
Ὁ Ottο Abel (1824-1854) πέθανε νεώτατος. Ὡστόσο κατέχει μιάν ἐξέχουσα θέση στήν γερμανική ἱστορική ἐπιστήμη. Βγαίνει ἀπό τήν μεγάλη παράδοση πού δημιούργησε ὁ Λεοπόλδος φόν Ράνκε (1795-1886), ὁ ὁποῖος ἔθεσε ὥς σκοπό τῆς ἱστορίας νά βρεῖ "τί στήν πραγματικότητα συνέβη" (Wie es eigentlich gewesen ist). Ἀκολουθῶντας τή γραμμή ὁ Ἁμπελ σέ μιά ἐποχή πού ὁ Φαλμεράϊερ ἀμφισβητοῦσε τήν ἑλληνικότητα τῶν Ἑλλήνων, καί ὁ πολύς Karl Ot-Pried Muller (1797-1840) ἀπό ἰδιοπαθῆ "δημοσθενολατρία" ἀμφισβητοῦσε τήν ἑλληνικότητα τῶν Μακεδόνων, ἔρχεται πρῶτα μέ τήν διδακτορική του διατριβή στό πανεπιστήμιο τῆς Τυβίγγης (1845) καί άκολούθως με΄τό κλασικό ἔγο του, πού ἐκδόθηκε τό 1847 στήν Λειψία (κέντρο τῶν πανσλαβιστῶν), ν΄ ἀνατρέψει τίς θεωρίες τοῦ Μύλλερ, πού ἄθελα του τροφοδοτοῦσε μέ ἀνθελληνικά ἐπιχειρήματα τήν ἀνθελληνική προπαγάνδα τῶν πανσλαβιστῶν.
Ὁ Abel, παρά τό νεαρόν τῆς ἡλικίας του, κατέχει ἐπαρκῶς ὅλους τούς ἀρχαίους συγγραφεῖς καί τούς χρησιμοποιεῑ μέ εύχέρεια μοναδική. Στηρίζεται αὐστηρά ἐπί μαρτυριῶν καί ὀρθολογιστικῶν συλλογισμῶν. Γνωρίζει ὅλη τήν σύγχρονη βιβλιογαφία καί ἀξιοποιεῖ ὅλα τά πορίσματα τῆς γεωγραφίας, ἐθνολογίας, γλωσσολογίας. Ἡ ἀρχαιομάθεια του ἐκπλήσσει. Ἡ διατύπωση του, δωρική καί ἐπιγραμματική, δέν συγκινεῖ. Πείθει. Ἔχει κανείς τήν ἔντύπωση ὅτι ὁ νέος αὐτός πού τύπωσε τό βιβλίο του σέ ἡλικία 23 ἐτῶν (!) γεννήθηκε ἱστορικός. Φέτος, πού συμπληρώνονται 150 χρόνια ἀπό τόν θάνατο του, ἄς τιμήσουμε τή μνήμη του παραθέτοντας μερικά ἀποσπάσματα ἀπό τό ἔργο του. Τό πρῶτο ἀφορᾶ στήν κυριότερη ἐπισήμανση τοῦ Abel, τήν ἐλληνικότητα τῶν Θρακῶν:
α) "Διαλυομένης ταύτης τῆς ψευδοῦς συναρμογῆς, παρίστανται οἱ ἡμέτεροι Θρᾶκες καθ΄ὅλους τούς χαρακτῆρας αὐτῶν ὥς ἑλληνικός ἔθνος" (σελ. 46)
β) "Τό ὄνομα Φρῦγες (...) φαίνεται ὅτι ἔχει ἑλληνικήν ρίζαν, σημαῖνον ἐν τῆ γλώσση τῶν συγγενῶνΛυδῶν (ἤ μᾶλλον Μαιόνων) "ἐλεύθεροι"(σελ. 50)
γ) "Ἀφοῦ ὁ Διονύσιος καλεῖ τούς Τρῶας ἑλληνικόν ἔθνος, πιστεύομεν αὐτῶ ἄνευ ἀποδείξεως τοῦ λόγου, διότι καί ὁ ὅμηρος αὐτός, δέν ἐπιτρέπει ἄλλο τί, νά εἰκάσωμεν " (σελ. 51)
δ) "Ὅθεν θεωρῶ τούς Ἀδαμάνας ὡς ἐξηγριωμένον Ἑλληνικόν ἔθνος, ὅμοιον τοῖς Αἰτωλοῖς..." (σελ. 102)
ε) "Κατά τόν Ἴουστίνον εἶναι πιθανόν, ὅτι ἡ αἴξ ἥν τό πολεμικόν σύμβολον τῶν Μακεδόνων καί τό ἔμβλημα τοῦ κράτους (ὡς παρά τοῖς Ἀθηναίοις ἡ γλαῦξ, παρά τοῖς Ἀργείοις ὁ λῦκος) (σελ. 127)
στ) "Αἱ κατά τῶν Μακεδόνων ἐπιθέσεις αὐτοῦ (τοῦ Δημοσθένη), προερχόμεναι ἐκ κομματικοῦ πάθους, ἔχουσιν ἱστοικήν μέν σημασίαν μικράν, ἐθνογαφικήν δέ, ουδεμίαν" (σελ. 134)
η) "Ἄμα δέ (...) ἀκριβέστερα εἰσέλθωμεν εἰς τήν ἔρευνα τῆς Μακεδονικῆς γλώσσης, τότε δέν ἐρωτᾶται πλέον, εἰ ἑλληνική ἤ μή ἑλληνική, ἀλλά ποία ἑλληνική διάλεκτο ἐλαλεῖτο;" (σελ 136)
στ) "Διά τοῦτο λοιπόν ἐκφράζω τοῦτο οὐχί ὡς ὑπόθεσιν, ἀλλά ὡς σαφεστάτην ἱστορικήν ἀλήθειαν: ὅτι οἱ Μακεδόνες ἦσαν Ἑλληνες (σελ. 142)
Παρατ: ἡ υπογράμμιση τοῦ κειμένου.
Ἡ σημαντικότητα τοῦ ἔργου ἔγκειται στό ὅ,τι ἐξετάζει τήν πρό τοῦ Φιλίππου Μακεδονία πού ἐλάχιστα εἶχε (κι΄ ἔχει) μελετηθεῖ. Στήν ἔποχή τοῦ Abel δέν εἶχε γίνει καμμιά ἀνασκαφή, δέν εἶχε μελετηθεῖ τό ἐπιγραφικό ὑλικό. Ἡ ἔρευνα πού ἄρχισε κατά τά τελευταῖα χρόνια, ἐπιβεβαιώνει πολλές ἀπόψεις του. Τό ἔργο του παραμένει χρήσιμο. Εἶναι ταμεῑο πληροφοριῶν καί πρωτοτύπων σκέψεων καί θέσεων. Ὅμως ἐμπόδιο στήν μελέτη του, στέκεται ἡ ἀρχαϊζουσα μετάφραση τοῦ Δήμιτσα. Πιστεύουμε ὅτι κάποιος ὁργανισμός πρέπει ν΄ἀναλάβει τή δαπάνη μιᾶς νέας ἐκδόσεως μέ νέα προσιτή μετάφραση, μέ καινούργια σχόλια πού ν΄ἀξιοποιοῦν τά δεδομένα τῶν ἀνασκαφικῶν ἐρευνῶν. Ἕως τότε, ἡ ἐπανέκδοση τῆς μεταφράσεως Δήμιτσα, ἀποτελεῖ πολύτιμο ἐφόδιο.
Σαράντος Καργάκος
Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011
Δευτέρα 29 Αυγούστου 2011
Σάββατο 20 Αυγούστου 2011
Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011
Κυριακή 24 Ιουλίου 2011
ΕΛΠΙΔΕΣ ΓΙΑ ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ
Το Μακεδονικό ζήτημα και οι ελπίδες για λύση
Ιουλίου 24, 2011 — Λουκάς
Γράφει ο Χρήστος Κων. Χολέβας, χειρούργος οδοντίατρος, υποψήφιος διδάκτορας Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ
Η περιοχή της Μακεδονίας για πολλούς αιώνες αποτελούσε το επίκεντρο διεκδικήσεων από τα βαλκανικά κράτη. Το Μακεδονικό ζήτημα, που καίει τους Έλληνες εδώ και δεκαετίες, όπως και όλα τα εθνικά θέματα της πατρίδας μας, θέλει ιδιαίτερη προσοχή στους χειρισμούς του. Είναι ένα εξαιρετικά πολύπλοκο ζήτημα, που κρύβει όχι μόνο αλυτρωτικές ιδεολογίες αλλά και ψυχροπολεμικές σκοπιμότητες. Ας μην ξεχνάμε πως οι εσωτερικές και οι εξωτερικές δυνάμεις που δρούσαν και δρουν στα Βαλκάνια παίζουν ακόμα τον ρόλο τους στη διατήρηση του προβλήματος και δυσχεραίνουν τις όποιες προσπάθειες για την επίλυσή του.
Η χώρα μας δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα των Σκοπίων να αυτοαποκαλούνται Μακεδονία για τον προσδιορισμό τους και ούτε αποδέχεται τα ψευδή επιστημονικά τεκμήριά τους για να δικαιολογήσουν την ιστορική τους ύπαρξη ως μακεδονικό έθνος. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι πολιτικοί και οι ιστορικοί των Σκοπίων έχουν αντιδράσει και προσπαθούν να αντικρούσουν την ελληνική πλευρά με ακραίες εθνικιστικές θέσεις. Οι Σκοπιανοί αισθάνονται πως απειλούνται από την Ελλάδα, αλλά με τις ανεκδιήγητες διεκδικήσεις τους και την αυθαίρετη υιοθέτηση του ονόματος Μακεδονία δεν παύουν να μας προσβάλλουν διαρκώς.
Το ερώτημα είναι, τι κάνει η ελληνική πλευρά για να υποστηρίξει τα δικά της συμφέροντα και πώς αποκρούει τα επιχειρήματα των Σκοπίων;
Για να γίνουν δεκτά τα Σκόπια στην ΕΕ οφείλουν να συμμορφωθούν με ορισμένους κανόνες και να μην προσβάλουν τα παλιότερα κράτη-μέλη της Ευρώπης, που στην προκειμένη περίπτωση είναι η Ελλάδα. Στο παρελθόν η Μεγάλη Βρετανία δεν έγινε αρχικά δεκτή στην ΕΕ με το όνομα αυτό, διότι αντέδρασε η Γαλλία, καθώς έχει επαρχία που ονομάζεται Βρετάνη. Τελικώς έγινε δεκτή στην ΕΕ με το όνομα Ηνωμένο Βασίλειο. Παρομοίως δεν υπάρχει λόγος η χώρα μας, η οποία έχει περιφέρεια που ονομάζεται Μακεδονία, να δεχθεί να ονομάζονται τα Σκόπια “Δημοκρατία της Μακεδονίας” ή χειρότερα μόνο “Μακεδονία”, όπως αισιοδοξούν οι Σκοπιανοί.
Υπάρχουν διάφορες ονομασίες που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για το κράτος των γειτόνων μας. Με ποιο σκεπτικό απορρίπτουν το όνομα “Σκόπια”-“Skopje” ή “Δημοκρατία των Σκοπίων”, αφού έτσι ονομάζεται και η πρωτεύουσά τους; Μία ακόμα πρόταση θα ήταν να υιοθετηθεί ως συνταγματική ονομασία το “Vardarska” – “Δημοκρατία του Βαρδάρη”, ακριβώς όπως λεγόταν η περιοχή μέχρι και το 1945. Μπορούν επίσης να επιλέξουν ένα όνομα σλαβικής προέλευσης. Η κυβέρνηση των Σκοπίων έχει τόσες πολλές εναλλακτικές επιλογές και πρέπει να κατανοήσει πως δεν δικαιούται να διαλέξει τη λέξη “Μακεδονία”, από τη στιγμή που αυτό καταπατά τα ελληνικά συμφέροντα. Ήδη 340 καθηγητές διεθνών πανεπιστημίων, με επιστολή τους στον πρόεδρο των ΗΠΑ Ομπάμα, υποστήριξαν τις ελληνικές θέσεις και του ζήτησαν να ανακαλέσει την απόφαση του τέως πρόεδρου Μπους, ο οποίος, την επομένη της δεύτερης εκλογής του, αποκάλεσε τα Σκόπια “Δημοκρατία της Μακεδονίας”.
Μια θετική πρόσφατη εξέλιξη είναι πως ο ειδικός διαμεσολαβητής των Ηνωμένων Εθνών Μάθιου Νίμιτς, κατά τη διάρκεια 40λεπτης συνάντησης που είχε με αντιπροσωπεία της Παμμακεδονικής στο Μανχάταν, αναγνώρισε δημοσίως ότι οι Σκοπιανοί είναι Σλάβοι. Τόνισε ότι: “έκαναν τεράστιο λάθος στην προσπάθειά τους για αρχαιοποίηση της κοινωνίας τους και χρησιμοποίηση των αρχαίων ελληνικών μακεδονικών συμβόλων”, κάτι που δικαιώνει την ελληνική πλευρά και ανοίγει τον δρόμο για μια σωστή διευθέτηση του προβλήματος. Ενόψει της εκκρεμούς δικαστικής διαμάχης μας με τα Σκόπια, αυτό ενισχύει τη μακρά ελληνική επιχειρηματολογία και επιβεβαιώνει τις χρόνιες θέσεις μας. Να θυμίσουμε, πως η ακροαματική διαδικασία στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης επί της καταγγελίας της ΠΓΔΜ κατά της Ελλάδας έχει ολοκληρωθεί πρόσφατα και η οριστική απόφαση θα βγει το ερχόμενο φθινόπωρο. Η Ελλάδα κατηγορείται πως έχει παραβιάσει την ενδιάμεση συμφωνία των δύο χωρών, εμποδίζοντας την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ το 2008, κάτι που δεν ισχύει, αφού σύμφωνα με το άρθρο 11 η χώρα μας έχει δικαίωμα άσκησης βέτο αν το όνομα που χρησιμοποιούν δεν είναι το FYROM.
Τα Σκόπια προς δικό τους όφελος πρέπει να σταματήσουν την προπαγάνδα τους και τον σφετερισμό του ονόματος της Μακεδονίας. Δεν έχουν δικαίωμα να χρησιμοποιούν το όνομα αυτό, όπου και όποτε επιθυμούν. Η Ελλάδα με την πολιτική της μέχρι τώρα έδειξε ότι δεν επιθυμεί σε καμία περίπτωση να έρθει σε ρήξη. Ζητούμε όμως να αναζητήσουν άλλο όνομα που να τους αντιπροσωπεύει, σεβόμενοι έτσι και τη δική τους πραγματική ιστορία και πολιτισμό. Το βέβαιο είναι πως η ιστορία μιας χώρας δεν κατασκευάζεται και ούτε βασίζεται σε ψευδή στοιχεία. Το όνομα Μακεδονία είναι ιερό για τον απανταχού ελληνισμό και η ελληνική πολιτεία δεν θα πρέπει να το παραχωρήσει σε κανέναν. Θεωρούμε πως σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται να αναγνωρίσουμε το υποτιθέμενο “Μακεδονικό Κράτος” των Σκοπίων και τους σφετερισμούς τους, αλλά αντίθετα οφείλουμε να αγωνιστούμε και να επιμείνουμε στις θέσεις μας.
Ιουλίου 24, 2011 — Λουκάς
Γράφει ο Χρήστος Κων. Χολέβας, χειρούργος οδοντίατρος, υποψήφιος διδάκτορας Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ
Η περιοχή της Μακεδονίας για πολλούς αιώνες αποτελούσε το επίκεντρο διεκδικήσεων από τα βαλκανικά κράτη. Το Μακεδονικό ζήτημα, που καίει τους Έλληνες εδώ και δεκαετίες, όπως και όλα τα εθνικά θέματα της πατρίδας μας, θέλει ιδιαίτερη προσοχή στους χειρισμούς του. Είναι ένα εξαιρετικά πολύπλοκο ζήτημα, που κρύβει όχι μόνο αλυτρωτικές ιδεολογίες αλλά και ψυχροπολεμικές σκοπιμότητες. Ας μην ξεχνάμε πως οι εσωτερικές και οι εξωτερικές δυνάμεις που δρούσαν και δρουν στα Βαλκάνια παίζουν ακόμα τον ρόλο τους στη διατήρηση του προβλήματος και δυσχεραίνουν τις όποιες προσπάθειες για την επίλυσή του.
Η χώρα μας δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα των Σκοπίων να αυτοαποκαλούνται Μακεδονία για τον προσδιορισμό τους και ούτε αποδέχεται τα ψευδή επιστημονικά τεκμήριά τους για να δικαιολογήσουν την ιστορική τους ύπαρξη ως μακεδονικό έθνος. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι πολιτικοί και οι ιστορικοί των Σκοπίων έχουν αντιδράσει και προσπαθούν να αντικρούσουν την ελληνική πλευρά με ακραίες εθνικιστικές θέσεις. Οι Σκοπιανοί αισθάνονται πως απειλούνται από την Ελλάδα, αλλά με τις ανεκδιήγητες διεκδικήσεις τους και την αυθαίρετη υιοθέτηση του ονόματος Μακεδονία δεν παύουν να μας προσβάλλουν διαρκώς.
Το ερώτημα είναι, τι κάνει η ελληνική πλευρά για να υποστηρίξει τα δικά της συμφέροντα και πώς αποκρούει τα επιχειρήματα των Σκοπίων;
Για να γίνουν δεκτά τα Σκόπια στην ΕΕ οφείλουν να συμμορφωθούν με ορισμένους κανόνες και να μην προσβάλουν τα παλιότερα κράτη-μέλη της Ευρώπης, που στην προκειμένη περίπτωση είναι η Ελλάδα. Στο παρελθόν η Μεγάλη Βρετανία δεν έγινε αρχικά δεκτή στην ΕΕ με το όνομα αυτό, διότι αντέδρασε η Γαλλία, καθώς έχει επαρχία που ονομάζεται Βρετάνη. Τελικώς έγινε δεκτή στην ΕΕ με το όνομα Ηνωμένο Βασίλειο. Παρομοίως δεν υπάρχει λόγος η χώρα μας, η οποία έχει περιφέρεια που ονομάζεται Μακεδονία, να δεχθεί να ονομάζονται τα Σκόπια “Δημοκρατία της Μακεδονίας” ή χειρότερα μόνο “Μακεδονία”, όπως αισιοδοξούν οι Σκοπιανοί.
Υπάρχουν διάφορες ονομασίες που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για το κράτος των γειτόνων μας. Με ποιο σκεπτικό απορρίπτουν το όνομα “Σκόπια”-“Skopje” ή “Δημοκρατία των Σκοπίων”, αφού έτσι ονομάζεται και η πρωτεύουσά τους; Μία ακόμα πρόταση θα ήταν να υιοθετηθεί ως συνταγματική ονομασία το “Vardarska” – “Δημοκρατία του Βαρδάρη”, ακριβώς όπως λεγόταν η περιοχή μέχρι και το 1945. Μπορούν επίσης να επιλέξουν ένα όνομα σλαβικής προέλευσης. Η κυβέρνηση των Σκοπίων έχει τόσες πολλές εναλλακτικές επιλογές και πρέπει να κατανοήσει πως δεν δικαιούται να διαλέξει τη λέξη “Μακεδονία”, από τη στιγμή που αυτό καταπατά τα ελληνικά συμφέροντα. Ήδη 340 καθηγητές διεθνών πανεπιστημίων, με επιστολή τους στον πρόεδρο των ΗΠΑ Ομπάμα, υποστήριξαν τις ελληνικές θέσεις και του ζήτησαν να ανακαλέσει την απόφαση του τέως πρόεδρου Μπους, ο οποίος, την επομένη της δεύτερης εκλογής του, αποκάλεσε τα Σκόπια “Δημοκρατία της Μακεδονίας”.
Μια θετική πρόσφατη εξέλιξη είναι πως ο ειδικός διαμεσολαβητής των Ηνωμένων Εθνών Μάθιου Νίμιτς, κατά τη διάρκεια 40λεπτης συνάντησης που είχε με αντιπροσωπεία της Παμμακεδονικής στο Μανχάταν, αναγνώρισε δημοσίως ότι οι Σκοπιανοί είναι Σλάβοι. Τόνισε ότι: “έκαναν τεράστιο λάθος στην προσπάθειά τους για αρχαιοποίηση της κοινωνίας τους και χρησιμοποίηση των αρχαίων ελληνικών μακεδονικών συμβόλων”, κάτι που δικαιώνει την ελληνική πλευρά και ανοίγει τον δρόμο για μια σωστή διευθέτηση του προβλήματος. Ενόψει της εκκρεμούς δικαστικής διαμάχης μας με τα Σκόπια, αυτό ενισχύει τη μακρά ελληνική επιχειρηματολογία και επιβεβαιώνει τις χρόνιες θέσεις μας. Να θυμίσουμε, πως η ακροαματική διαδικασία στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης επί της καταγγελίας της ΠΓΔΜ κατά της Ελλάδας έχει ολοκληρωθεί πρόσφατα και η οριστική απόφαση θα βγει το ερχόμενο φθινόπωρο. Η Ελλάδα κατηγορείται πως έχει παραβιάσει την ενδιάμεση συμφωνία των δύο χωρών, εμποδίζοντας την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ το 2008, κάτι που δεν ισχύει, αφού σύμφωνα με το άρθρο 11 η χώρα μας έχει δικαίωμα άσκησης βέτο αν το όνομα που χρησιμοποιούν δεν είναι το FYROM.
Τα Σκόπια προς δικό τους όφελος πρέπει να σταματήσουν την προπαγάνδα τους και τον σφετερισμό του ονόματος της Μακεδονίας. Δεν έχουν δικαίωμα να χρησιμοποιούν το όνομα αυτό, όπου και όποτε επιθυμούν. Η Ελλάδα με την πολιτική της μέχρι τώρα έδειξε ότι δεν επιθυμεί σε καμία περίπτωση να έρθει σε ρήξη. Ζητούμε όμως να αναζητήσουν άλλο όνομα που να τους αντιπροσωπεύει, σεβόμενοι έτσι και τη δική τους πραγματική ιστορία και πολιτισμό. Το βέβαιο είναι πως η ιστορία μιας χώρας δεν κατασκευάζεται και ούτε βασίζεται σε ψευδή στοιχεία. Το όνομα Μακεδονία είναι ιερό για τον απανταχού ελληνισμό και η ελληνική πολιτεία δεν θα πρέπει να το παραχωρήσει σε κανέναν. Θεωρούμε πως σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται να αναγνωρίσουμε το υποτιθέμενο “Μακεδονικό Κράτος” των Σκοπίων και τους σφετερισμούς τους, αλλά αντίθετα οφείλουμε να αγωνιστούμε και να επιμείνουμε στις θέσεις μας.
Παρασκευή 1 Ιουλίου 2011
Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011
Σάββατο 25 Ιουνίου 2011
Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011
Κυριακή 12 Ιουνίου 2011
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΩΝ ΧΡΕΟΚΟΠΙΩΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Το χρονικό των χρεοκοπιών του Ελληνικού κράτους και η κρίση σήμερα - Του Δημήτρη Καζάκη
Κυριακή, 5 Ιουνίου 2011
Η πρώτη μας χρεοκοπία, γνήσια χρεοκοπία σαν ελληνικό κράτος, συνέβη στα 1827. Η πρώτη πράξη που έκανε ο κυβερνήτης τότε ήταν να δηλώσει αδυναμία πληρωμής των λεγόμενων «δανείων ανεξαρτησίας» που ούτε δάνεια ήταν, ούτε για την ανεξαρτησία της χώρας δόθηκαν και το πρωτόκολλο του Λονδίνου το 1830 που συνέταξαν οι μεγάλες δυνάμεις, ερήμην φυσικά των Ελλήνων, προσδιόριζε με το άρθρο 6 ότι οι μεγάλες δυνάμεις επειδή ακριβώς τους χρωστάνε οι Έλληνες μπορούν να μπαίνουν όποτε γουστάρουν στη χώρα και να κάνουν ότι γουστάρουν σ' αυτή τη χώρα.Η δεύτερη χρεοκοπία έσκασε στα 1843. Εκεί έγινε και η εξέγερση της 3ης Σεπτέμβρη του 1843 που διεκδικήθηκε σύνταγμα. Επειδή όμως το ελληνικό κράτος αδυνατούσε να πληρώσει ή να έρθει σε διευθέτηση με τους χρηματιστές του, του επιβλήθηκε η πρώτη κατοχή (σε απελευθερωμένο ελληνικό κράτος) που είναι η κατοχή του 1853 όταν Άγγλοι και Γάλλοι αποβίβασαν 15.000 πεζοναύτες στο Πειραιά, ασκήσανε κατοχή επί μια σχεδόν 10ετία που ήταν από τις πιο αιματηρές κατοχές που έζησε ο τόπος και ο λόγος ήταν το δημοσιονομικό, η καταβολή του χρέους στους τοκογλύφους, στις μεγάλες δυνάμεις.
Όποιος ξέρει από ιστορία γνωρίζει ότι είχαμε τη δική μας οκτωβριανή επανάσταση τον Οκτώβριο του 1862 όταν εξεγέρθηκε ο λαός, καθάρισε τα κόμματα της κατοχής, το αγγλικό και το γαλλικό, διέλυσε τα πάντα, έδιωξε τον Όθωνα και δημιούργησε τις προϋποθέσεις ενός νέου συντάγματος, μιας νέας συνταγματικής αρχής, που θεωρήθηκε ως η πλέον δημοκρατική της Ευρώπης εκείνη την εποχή. Ο λαός πάντα δηλαδή έκανε το χρέος του.
Η 3η μεγάλη χρεοκοπία είναι η μόνη γνωστή (που αναφέρεται δηλαδή στα ιστορικά βιβλία), το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του Χαριλάου Τρικούπη στα 1893. Πήγε σε διαπραγμάτευση τότε η κυβέρνηση με τους ομολογιούχους, η κυβέρνηση Τρικούπη και ο Τρικούπης έλεγε, «παιδιά τι θέλετε να κάνουμε τώρα, να σας τα δώσουμε όλα άμα θέλετε, με εξαίρεση δυο πράγματα». «Δεν παραχωρούμε την εθνική κυριαρχία της χώρας, δεν παραχωρούμε το δημόσιο ταμείο».
Φυσικά οι ομολογιούχοι δεν το δέχτηκαν αυτό και στήσανε, έχοντας σύμμαχο το παλάτι που κατείχε ελληνικά ομόλογα, τον περίφημο πόλεμο του 1897, που ήταν στημένος από την αρχή μέχρι το τέλος μόνο και μόνο για να κερδηθεί ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος στα 1898. Επειδή οι δανειστές της χώρας θέλανε να πληρώνονται σε χρυσάφι, πρωτομπήκε στην οικονομική φιλολογία της χώρας η ιδέα του σκληρού νομίσματος και μας έφτιαξαν τη χρυσή δραχμή. Οπότε ξεκινάει ένας νέος φαύλος κύκλος δανεισμού, απίστευτου δανεισμού γιατί η Ελλάδα έπρεπε να εξασφαλίσει το χρυσάφι, για να στηρίξει τη χρυσή δραχμή, άρα νέα δάνεια.
Υπό το καθεστώς του ΔΟΕ και της Δημοσιονομικής Επιτροπής της Κοινωνίας των Εθνών που είχε και αυτή αναλάβει την εποπτεία της χώρας χρεοκοπούμε ξανά το 1932. Η χρεοκοπία του 32 είναι του Βενιζέλου, αλλά την επέβαλε ο Τσαλδάρης. Πάλι οι ίδιες ιστορίες, πάλι λιτότητες, κλείσανε τα 2/3 των σχολείων της εποχής εκείνης για να πληρώσουν τους δανειστές, απολύσανε πάνω από τα 2/3 των εκπαιδευτικών της χώρας, οι μισοί δημόσιοι υπάλληλοι της διοίκησης απολύθηκαν, απαγορεύτηκε με την χρήση του ιδιώνυμου η συνδικαλιστική δράση ειδικά στο δημόσιο τομέα, στη δημόσια διοίκηση.
Είναι σκόπιμο να γνωρίζουμε πως γινόταν ο δανεισμός της χώρας: στα 100 χρυσά φράγκα δανείου ο τόκος, το επιτόκιο, έτρεχε στα 100, οι δανειστές όμως κρατούσαν ένα ποσοστό του δανείου, περίπου 20 με 30%, ανάλογα, ως «εγγύηση καλής εκτέλεσης δανείου». Έτσι το δάνειο που εκταμίευε τελικά το κράτος έφτανε να είναι το 50% της αρχικής ονομαστικής αξίας.
Στην συνέχεια έφεραν τον βασιλιά, ο βασιλιάς φυσικά εκτέλεσε τις εντολές των Βρετανών και έφερε τη τεταρτο-αυγουστιανή δικτατορία του Μεταξά. Το πρώτο πράγμα που έκανε ο Μεταξάς ήταν να πάρει το αποθεματικό του ΙΚΑ, του νεοσύστατου τότε ΙΚΑ, μόλις 3 χρόνια είχε δημιουργηθεί, και ήταν κατάλληλα προικισμένο, πολύ σοβαρά προικισμένο, πολύ καλό, είχε μια πολύ καλή προοπτική. Πήρε επίσης ότι βρήκε στις τράπεζες συν τα αποθεματικά στο δημόσιο ταμείο και πλήρωσε τους Γάλλους και Βρετανούς χρηματιστές.
Μετά τον 2ο ΠΠ ήταν παλλαϊκό το αίτημα προς τους συμμάχους, που υποστήριξε και ο πρώτος πρόεδρος της Τραπέζης της Ελλάδος μετά την απελευθέρωση, ο Ξενοφών Ζολώτας: να μας χαρίσουν ή να μας διαγράψουν τα προπολεμικά χρέη. Αν μη τι άλλο, για τη προσφορά της χώρας στη νίκη των συμμάχων τουλάχιστον διαγράψτε τα χρέη τα προπολεμικά, έλεγαν.
Φυσικά όχι απλά δεν διαγράφτηκαν τα χρέη αλλά μετά από 15 χρόνια απανωτών πιέσεων και άνευ προηγουμένου εκβιασμών, φτάσαμε στο 1964 όπου έγινε η τελική ρύθμιση των προπολεμικών χρεών. Κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου, υπουργός Οικονομικών Κωνσταντίνος Μητσοτάκης που υπέγραψε τη χειρότερη δανειακή σύμβαση και ρύθμιση χρεών που έχει υπογράψει ποτέ η χώρα (εκτός από τη σημερινή). Αναγνώρισε το σύνολο των προπολεμικών χρεών της χώρας από το 1881 και μετά. Στο ακέραιο της αξίας τους, χωρίς να παίρνουμε υπόψη αυτά που πληρώθηκαν από τη χώρα ή που είχαν πληρωθεί μέχρι τότε. Χωρίς να παίρνεται υπόψη ότι γι' αυτά είχαμε κηρύξει 2 πτωχεύσεις επίσημες, το 1893 και το 1932. Αναγνώρισαν επιπλέον το σύνολο των τόκων υπερημερίας που είχαν μεταφέρει φυσικά σε τιμές του 64 συν 71% προσαύξηση των τόκων υπερημερίας για το πιστωτικό κίνδυνο και φυσικά τη ψυχική οδύνη, το πρόβλημα ψυχικής γαλήνης, που είχαν υποστεί οι δανειστές. Καθορίστηκε να πληρωθούν αυτά τα χρέη σε 45 χρόνια, Δηλαδή, 1964 και 45 = 2009.
Τι έκανε η χούντα στη συνέχεια; Έκανε τη πληρωμή των χρεών αυτών εξωλογιστική. Γι' αυτό εμφανίζεται ότι έχει μικρά ποσοστά χρέους η χούντα. Τα πλήρωνε κάτω από το τραπέζι. Και τα πλήρωσε με 2 βασικούς τρόπους. Οι ξένοι δανειστές μας και οι μεγάλες δυνάμεις που κρύβονταν από πίσω απαίτησαν 2 πράγματα. Πρώτον εκχώρηση ολόκληρου του Αιγαίου την οποία την προετοίμασε προσπαθώντας να επαναφέρει (αυτό που πάει να κάνει τώρα η κυβέρνηση) τον «θεσμό επιφανείας». Είχαν έτοιμες τις συμβάσεις, απλά έπεσε η ιστορία της μεταπολίτευσης και έχασαν αυτό το πράγμα. Και το δεύτερο, με την εκχώρηση της Κύπρου. Υπάρχουν χαρτιά στα αρχεία που δημοσιεύονται αυτή την εποχή όπου η παραχώρηση ή η εκχώρηση ή η τραγωδία της Κύπρου εμπεριείχε και ένα κομμάτι αποπληρωμής προπολεμικού χρέους της Ελλάδας. Δηλαδή σε αντάλλαγμα να μας χαρίσουν ένα κομμάτι του χρέους η χούντα άνοιξε την πόρτα στην τουρκική εισβολή και στο τι συνέβη μετά στην Κύπρο.
Μετά την μεταπολίτευση οι κυβερνήσεις φορτώσανε το χρέος αυτό στις δημόσιες επιχειρήσεις. Υπάρχει έκθεση του 1985 που λέει ότι η ΔΕΗ, η τότε κρατική ΔΕΗ, για κάθε 1000 δραχμές που δανειζόταν είχε εσωτερική ανάγκη μόνο τη μια δραχμή. Όλο το υπόλοιπο ήταν απαιτήσεις εξωλογιστικές για πληρωμή χρεών. Την εποχή εκείνη αρχίζουν να δανείζονται ξανά οι κυβερνήσεις για τις δικές τους ανάγκες και ο δανεισμός είναι επαχθέστατος. Για παράδειγμα το 1977 συνάπτεται με όμιλο τραπεζών από τη Γαλλία δάνειο με την ελληνική κυβέρνηση όπου εκτός από τους τρομακτικά τοκογλυφικούς όρους που επιβάλλονται στην Ελλάδα, της επιβάλλονται και οι εξής όροι.
Πρώτον. Το πόσες φρεγάτες θα αγοράσει από τη Γαλλία. Δεύτερον. Πόσο όγκο κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων θα αγοράσει από τη Lacoste και από τις γαλλικές επιχειρήσεις με αποτέλεσμα φυσικά την καταστροφή της ελληνικής κλωστοϋφαντουργίας γιατί εισάγαμε αυτά που θα μπορούσαμε να παράγουμε οι ίδιοι με έναν αναπτυγμένο κλάδο της βιομηχανίας εκείνη την εποχή.
Αργότερα έγιναν και άλλες τέτοιες δανειακές συμβάσεις, η μεγαλύτερη ήταν το 1987 η οποία ήταν με τον όμιλο της Mitsubishi Funds όπου ανάμεσα σε αυτά που μας ζητούσαν να αγοράσουμε, ήταν και τα περίφημα ιαπωνικά προγράμματα της τηλεόρασης, δηλαδή τότε άρχισε η εισβολή των Pokemοn, των Digimon και όλη αυτή την τερατολογία ας πούμε που γενιές επί γενιών ζούνε τα δικά μας παιδιά.
Από εκεί και πέρα έχουμε την δημιουργία τεράστιων ελλειμμάτων λόγω της σχέσης μας κυρίως με την ΕΟΚ που τα εκτινάσσει μετά το 1984 αλλά και μιας πολιτικής κυριολεχτικά αθώωσης των υπευθύνων για τη λεηλασία αυτού του τόπου και την καταστροφή της βιομηχανίας μέσω κυρίως των προβληματικών. Μιλάμε για 340 περίπου ή 370 βιομηχανικές επιχειρήσεις της χώρας, την αφρόκρεμα της ελληνικής βιομηχανίας και της ελληνικής παραγωγής ευρύτερα.
Το ποσό που χρωστάγανε, το πόσο δηλαδή είχαν φορτώσει οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες αυτές τις μεγάλες βιομηχανίες και παραγωγικές επιχειρήσεις κατά μέσο όρο ήταν περίπου 12 φορές το μετοχικό κεφάλαιο των εταιρειών και είχε μετατραπεί σε δανεικά και αγύριστα. Η κυβέρνηση λοιπόν παίρνει όλα τα χρέη αυτά στον προϋπολογισμό, αθωώνει τους παλιότερους ιδιοκτήτες και κρατάει επί μια 10ετία αυτές τις επιχειρήσεις είτε να υπολειτουργούν, είτε χωρίς να λειτουργούν καθόλου, δίνοντας απλά τον μισθό στους εργαζόμενους με αντάλλαγμα την ψήφο. Αυτό από μόνο του εκτίναξε το δημόσιο χρέος, γιατί αυτά με τι λεφτά θα γινόντουσαν; Μόνο με δάνεια. Το αποτέλεσμα είναι να εκτιναχθεί μέσα σε 4 χρόνια στο διπλάσιο το χρέος της χώρας.
Με την πρώτη κυβέρνηση ΝΔ μετά το ΠΑΣΟΚ έχουμε την δεύτερη μεγάλη επιτυχία του κ. Μητσοτάκη. Στα 3 χρόνια που είχε την κυβέρνηση, έχει ρεκόρ, πραγματικά παγκόσμιο ρεκόρ, 4πλασιασμού του χρέους, κυριολεκτικά μέσα σε 3 χρόνια σε απόλυτα νούμερα, δηλαδή είναι να τρελαίνεσαι. Και όχι μόνο αυτό αλλά είναι και ο πρώτος που έκανε τι; Αντί να δανείζεται από το εσωτερικό όπως γινόταν τότε με δραχμικό χρέος από την εσωτερική αγορά, άρχισε να δανείζεται ως επί το πλείστον από τη ξένη αγορά, δηλαδή από τις ξένες αγορές σε σκληρό νόμισμα. Και όπως ήθελα να ξέρετε και θα σας πληροφορήσω, καμία ποτέ, καμία χώρα δεν έχει χρεοκοπήσει από τον εσωτερικό της δανεισμό.
Το τρανότερο παράδειγμα είναι η Ιαπωνία με 220% χρέος, το μεγαλύτερο στον κόσμο, αλλά το 92% του χρέους αυτού είναι σε γιεν. Πάντα χρεοκοπείς από τον εξωτερικό δανεισμό. Από το δανεισμό δηλαδή που κάνεις από τις ξένες αγορές σε σκληρό συνάλλαγμα.
Παραμονές του ευρώ οι κυβερνήσεις Σημίτη μεθοδεύουν τη μετατροπή ολόκληρου του δημόσιου χρέους και κυρίως του εσωτερικού που μέχρι τότε ήταν περίπου το 80% του δημόσιου χρέους και ήταν δραχμικό, σε εξωτερικό χρέος εκφρασμένο σε σκληρό νόμισμα, το ευρώ. Και ξέρουμε ότι είναι πιο εύκολο να αντιμετωπίσεις το εσωτερικό χρέος γιατί τέλος πάντων κανένα κράτος δεν έχει χρεοκοπήσει από το εσωτερικό του χρέος, στο δικό του νόμισμα. Χρεοκοπείς πάντα από το εξωτερικό χρέος. Από εκεί και πέρα οι οικονομολόγοι ξέρανε ότι η αντίστροφη μέτρηση είχε ξεκινήσει. Είναι υπόθεση συγκυρίας το πότε θα σκάσει το κανόνι.
Το δεύτερο που έγινε είναι ότι η οικονομία βίωνε μια απίστευτη κατάσταση μακροχρόνιας κρίσης ρευστότητας όπως λέμε. Δηλαδή άρχισε να εξαφανίζεται το χρήμα από την αγορά. Αν δείτε τα στοιχεία το 2001, το 2002 μέχρι το 2004 που είχαμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες είχαμε κάθε χρόνο μείωση της νομισματικής κυκλοφορίας ενώ το φυσιολογικό ήταν να αυξάνει η νομισματική κυκλοφορία ανάλογα με το ΑΕΠ. Με την αύξηση δηλαδή του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος που παράγει η χώρα, ανάλογα αυξάνει και η νομισματική κυκλοφορία. Αντί γι' αυτό είχαμε μείωση. Τρομακτική ασφυξία.
Γιατί; Γιατί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που εκδίδει το νόμισμα δεν θεωρούσε ότι έπρεπε να μας δώσει περισσότερο νόμισμα. Πως καλύφθηκε αυτό το έλλειμμα νομισματικής κυκλοφορίας; Εμπορικά πλεονάσματα δεν είχαμε, νόμισμα δεν είχαμε. Τι έμενε; Ο δανεισμός. Κάθε χρόνο, μέσα στη 10ετία, κατά μέσο όρο, το «οικονομικόν θαύμα» όπως το ονομάσανε, η «ισχυρή Ελλάς» αναπτυσσότανε κατά 4%, όντως το ποσοστό ήταν εξαιρετικά σημαντικό ακόμα και σε σχέση με το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μόνο που ξεχάσανε να μας πουν δημόσια ότι για κάθε 4% άνοδο που είχαμε τότε ο δημόσιος δανεισμός αύξανε 18%. Δηλαδή δανειζόμασταν για να υπάρξει επέκταση του ΑΕΠ.
Παράλληλα είχαμε μια οικονομία της οποίας συνθλίφτηκε κυριολεκτικά η παραγωγική της βάση. Φτάσαμε, η αγροτική οικονομία, το υπογραμμίζω, στην Ελλάδα όχι στην Ολλανδία, ή στη Γερμανία ή στη Σουηδία. Στην Ελλάδα. Να έχει συμμετοχή στο ΑΕΠ 3%. Δηλαδή έχουμε λιγότερη συμμετοχή της αγροτικής μας οικονομίας στο ΑΕΠ από ότι έχει η Ολλανδία. Δηλαδή έλεος! Και συμμετοχή της βιομηχανίας και της παραγωγής ευρύτερα μόλις 13%. Όταν ο μέσος όρος παραγωγής της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι 35%.
Έχουμε μια οικονομία παρασιτικών υπηρεσιών. Μη παραγωγικών παρασιτικών υπηρεσιών. Που διαμορφώθηκε κατά κύριο λόγο μέσα στα πλαίσια του ευρώ αλλά και νωρίτερα, μόνο που το ευρώ το επιτάχυνε πάρα πολύ. Αυτό εκτίναξε σε ιστορικό ρεκόρ το εξωτερικό μας έλλειμμα.
Την ίδια ώρα το μέσο νοικοκυριό βιώνει μια λιτότητα που ουσιαστικά διαρκεί πάνω από δυο 10ετίες. Ουσιαστικά από το 1984 είναι σε συστηματική λιτότητα το εργαζόμενο νοικοκυριό. Φτάσαμε στο μοναδικό, και αυτό πάλι ιστορικό ρεκόρ, την τελευταία 10ετία να έχουμε αρνητικά πρόσημα αποταμίευσης. Μόνο το 2009 χαθήκανε 28 δισ. αποταμιεύσεις από την ελληνική οικονομία. Και όπως γνωρίζετε, ότι καθεστώς και να έχει μια χώρα, όποιος και να κυβερνάει, αν δεν υπάρχουν αποταμιεύσεις στις τράπεζες και αν δεν υπάρχει αυξημένη ροπή προς αποταμίευση δηλαδή διαθέσιμο εισόδημα που μένει όταν πληρώνω τα βασικά μου και μπορώ να το βάλω να γίνει αποταμίευση, δεν μπορεί να χρηματοδοτηθεί μια αυτοδύναμη οικονομική ανάπτυξη.
Φτάσαμε στο σημείο, το μέσο διαθέσιμο εισόδημα του νοικοκυριού για μια ολόκληρη 10ετία να βρίσκεται κάτω, να υπολείπεται δηλαδή των βασικών καταναλωτικών δαπανών που πρέπει να κάνει η μέση ελληνική οικογένεια στην Ελλάδα. Αυτό δεν συμβαίνει πουθενά αλλού στην Ευρώπη, πουθενά αλλού, ακόμα και στις κατεστραμμένες χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ. Δηλαδή με λίγα λόγια για πάνω από μια 10ετία το μέσο νοικοκυριό δεν έχει εισόδημα πραγματικό που να του ικανοποιεί τις βασικές του καταναλωτικές ανάγκες. Οπότε αναγκάζεται και πάει στο δανεισμό.
Το αποτέλεσμα: το 2010, το 77% του μέσου διαθέσιμου εισοδήματος το χρωστάμε στις τράπεζες.
Φτάσαμε λοιπόν παραμονές του 2009 όπου είχαμε την διεθνή βόμβα, το κραχ του 2008. Πως συνέβη αυτό; Στην παγκόσμια αγορά είχαν συσσωρευτεί τεράστια δανείσιμα κεφάλαια. Τι εννοούμε δανείσιμο κεφάλαιο; Δανείσιμο κεφάλαιο εννοούμε εκείνο το κεφάλαιο που δεν μπορεί να επενδυθεί στη παραγωγή. Είναι αυτό που δημιουργείται με χρηματοπιστωτικά παιχνίδια έναντι μελλοντικών αποδόσεων.
Το δανείσιμο κεφάλαιο για να φέρει κέρδος πρέπει να γίνει τοκοφόρο κεφάλαιο. Δηλαδή να βρει κάποιον οφειλέτη να το δανειστεί και να του πληρώνει τόκους. Ξέρετε πόσα είναι αυτά τα δανείσιμα κεφάλαια υπολογισμένα με βάση τον Απρίλη του 2010; 1.000 τρισεκατομμύρια δολάρια, δανείσιμα κεφάλαια. Περίπου 1600 θεσμικοί επενδυτές έχουν αυτά τα δανείσιμα κεφάλαια στη παγκόσμια αγορά. Η μέση απόδοση αυτών των κεφαλαίων μέχρι πριν τη κρίση ήταν 6.22%. Η παγκόσμια οικονομία έχει Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν 57 τρισεκατομμύρια.
Που σημαίνει ότι τα 1.000 τρισεκατομμύρια δολάρια προσδοκούν ετήσιο κέρδος 62 τρισεκατομμύρια δολάρια από μια οικονομία που παράγει στο σύνολο της 57 τρις. Εκεί μπλόκαρε η οικονομία και έσκασε η βόμβα το φθινόπωρο του 2008 και φυσικά άρχισαν να καταρρέουν οι τράπεζες γιατί οι τράπεζες βασικά είναι οι θεσμικοί επενδυτές που παίζουν με αυτά τα λεφτά. Λοιπόν, όταν έσκασε το κραχ, η κυβέρνηση, η τότε κυβέρνηση μας έλεγε, θα θυμάστε φαντάζομαι, ότι υπήρχε μεν η παγκόσμια κρίση, αλλά εμείς δεν φοβόμαστε, ήμασταν «οχυρωμένοι στο ευρώ», ήμασταν «θωρακισμένοι γερά» κλπ
Το Γενάρη όμως του 2009 βγήκε να πουλήσει ομόλογα η ελληνική κυβέρνηση για να αντλήσει λεφτά όπως κάθε χρόνο για να τροφοδοτήσει τις τρομακτικές ανάγκες που έχει σαν κράτος. Και δεν αγόραζε κανένας. Και τότε υπήρξε ο γενικευμένος πανικός. Ξαφνικά ο τότε πρωθυπουργός και ο τότε υπουργός Οικονομικών ανακάλυψαν ξαφνικά την κρίση. Και αποδείχτηκε αυτό που γνωρίζαμε όλοι όσοι τουλάχιστον μελετούσαμε τα στοιχεία, ότι ο βασιλιάς είναι θεόγυμνος.
Και αποδείχτηκε όχι μόνο αυτό αλλά και ότι δεν υπήρχε δυνατότητα ανάταξης ή αντιμετώπισης του προβλήματος του χρέους. Γιατί στην τελευταία 10ετία, στη 10ετία του ευρώ, ο συνολικός δανεισμός του ελληνικού κράτους ήταν 490 δισεκατομμύρια ευρώ. Από αυτά ξέρετε τι πληρώσαμε; 450 δισεκατομμύρια πληρώσαμε εξυπηρέτηση χρέους. Δηλαδή μέσα σε μια 10ετία πληρώσαμε 1,5 φορά το χρέος που είχαμε στις 31/12/2009, (340 δις Χ 1,5 = περίπου 500) Και μένουν άλλα 40. Από αυτά τα 40 περίπου τα 18 με 20 είναι το συσσωρευμένο έλλειμμα 10ετίας του κρατικού προϋπολογισμού.
Και τα υπόλοιπα 20 δεν ξέρουμε που πήγαν. Δεν ξέρουμε. Γιατί υπολογιστικά βγαίνει το νούμερο αλλά δεν υπάρχει αιτιολόγηση. Κάποιοι τα πήραν. Ποιοί τα πήραν; Το ψάχνουμε!
Λοιπόν, τι έγινε τώρα; Όταν κινδύνευε η χώρα, και βρέθηκε πλέον, αποκαλύφθηκε, το καθεστώς χρεοκοπίας της, η ευρωζώνη κλονίστηκε διότι εάν προχώραγε η χώρα, όπως είχε κάθε δικαίωμα να το κάνει, η συνθήκη της Λισαβόνας της το επέτρεπε, να προχωρήσει σε μονομερή ρύθμιση των χρεών της εκείνη τη στιγμή, δεν θα μπορούσε κανείς να την σταματήσει. Και δεν θα μπορούσε να την σταματήσει για τον εξής απλούστατο λόγο. Όταν δανείζεις ιδιώτη ή επιχείρηση, νοικοκυριό ή επιχείρηση και δεν μπορεί να πληρώσει τι κάνεις; Τον βάζεις σε εκκαθάριση, του παίρνεις τα περιουσιακά και τελειώσαμε. Στο κράτος δεν μπορείς να το κάνεις αυτό. Και αυτός είναι ο μεγαλύτερος εφιάλτης των δανειστών κρατών από τον 19ο αιώνα.
Τι γίνεται αν αποφασίσει το κράτος να μην πληρώσει; Δεν μπορείς να του κάνεις εκκαθάριση. Δεν μπορείς να του απαιτήσεις την περιουσία σαν δανειστής.
Γιατί; Γιατί έχει ασυλία λόγω άσκησης εθνικής κυριαρχίας. Έτσι λένε οι νομικοί. Και αυτό είναι στο διεθνές δίκαιο, στον σκληρό πυρήνα του διεθνούς δικαίου. Το ήξεραν αυτό στην ευρωζώνη, οπότε τι κάνανε; Καλέσανε τα πολιτικά κόμματα στην έδρα, στις Βρυξέλλες, τις ηγεσίες, της τότε κυβέρνησης και της μελλοντικής κυβέρνησης και τους είπαν «εδώ είμαστε σε πολύ δύσκολη θέση, προέχει το ευρώ». Και επειδή πίσω από την Ελλάδα έρχονταν και άλλοι, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιταλία, το Βέλγιο, η Γαλλία, είπαν «πρέπει να φτιάξουμε έναν μηχανισμό άμεσα που να μην επιτρέπει στα κράτη και στους λαούς φυσικά να επιβάλλουν είτε διαγραφή, είτε ρυθμίσεις ή οτιδήποτε μονομερώς για να χάσουν τα λεφτά τους οι τράπεζες».
Και έτσι στήσανε την ιστορία στην Ελλάδα γιατί ξέρανε ότι έχουμε τόσο εθελόδουλο πολιτικό σύστημα που μπορούν να επιβάλλουν ότι γουστάρουν εδώ. Και έτσι έγινε η μεταβολή, η πολιτική μεταβολή. Φυσικά επειδή κανένας δεν κάνει τίποτα με το αζημίωτο στήθηκε αυτή η λεηλασία των spreads, επιτοκίων και όλα αυτά τα πράγματα που είδαμε εκείνους τους μήνες και που απέφεραν στους κερδοσκόπους περίπου 17 δισεκατομμύρια κέρδη και από εκεί και πέρα άρχισε το γαϊτανάκι του να πάμε στο μηχανισμό στήριξης. Βεβαίως ο μηχανισμός στήριξης του ευρώ δεν έχει καμία σχέση με το μηχανισμό στήριξης της χώρας.
Εκεί λοιπόν κάνανε το εξής. Αυτό που τους ενδιέφερε δεν ήταν να βάλουν σε εφαρμογή το μνημόνιο αλλά την δανειακή σύμβαση. Με την δανειακή σύμβαση λοιπόν εξαναγκάσανε τη κυβέρνηση, «εξαναγκάσανε» τρόπος του λέγειν. Επειδή τυχαίνει λόγω επαγγέλματος να γνωρίζω και στελέχη του ΔΝΤ, γελάγανε τις μέρες εκείνες. Μου λέγανε ότι δεν είχαν προφτάσει να στείλουν τη δανειακή σύμβαση και είχε γυρίσει πίσω υπογραμμένη
Ή τα ίδια στελέχη πιστεύανε ότι θα υπήρχε διαπραγμάτευση γι' αυτό ήταν ακραία η διατύπωση της δανειακής σύμβασης με σκοπό να κοπούνε κάποιες, οι πιο ακραίες εκδοχές, μέσα από μια διαπραγμάτευση. Δεν υπήρξε τίποτα, υπογράφτηκε αβλεπί. Και γράφτηκε στον διεθνή τύπο άλλωστε πολύ έντονα, κάποιοι οικονομικοί αναλυτές είπαν «τι σόι κυβέρνηση έχετε στην Ελλάδα».
Η δανειακή σύμβαση λοιπόν προβλέπει, το πρώτο πράγμα που προβλέπει είναι ότι η Ελλάδα αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται της ασυλίας λόγω άσκησης εθνικής κυριαρχίας. Στις 6 Μαΐου του 2010 ψηφίζεται ο νόμος του μνημονίου από την Ελληνική Βουλή και δυο μέρες μετά, στις 8 Μαΐου, με τροπολογία σε ψηφισμένο νομοσχέδιο της Βουλής, δίνεται το δικαίωμα μόνο με την υπογραφή του υπουργού να ισχύει η δανειακή σύμβαση.
Βεβαίως όσο γνωρίζω εγώ που ασχολούμαι περίπου μια 10ετία με τα ζητήματα αυτά σας πληροφορώ ότι δεν υπάρχει παρόμοιο συμβάν ή τέτοια δανειακή σύμβαση όχι μόνο στα ελληνικά χρονικά αλλά και στα διεθνή χρονικά από τις αρχές του 19ου αιώνα, δεν υπάρχει κράτος ακόμα και αποικία που να έχει υπογράψει τέτοιο πράγμα.
Ο Τσολάκογλου στις δίκες του 46, στις δίκες δοσιλόγων του 46, χρησιμοποίησε ως επιχείρημα ότι «εγώ όταν μου ζητήθηκε από τους χιτλερικούς, από τους ναζί, να υπογράψω τη κατάλυση του ενιαίου και αδιαίρετου της εθνικής κυριαρχίας της χώρας, παραιτήθηκα». Αυτό είναι γεγονός. Δεν τον κάνει φυσικά λιγότερο δοσίλογο Αλλά τουλάχιστον ακόμα και αυτός είχε τσίπα. Και 'δω μιλάμε, σε ομαλές συνθήκες, υπό καθεστώς υποτίθεται κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, έχουμε κυβέρνηση εκλεγμένη από την χώρα που παρέδωσε το σύνολο της χώρας στους ξένους δανειστές. Και ξέρετε τι σημαίνει αυτό στη πράξη;
Πρώτον. Παραιτήθηκε η χώρα από όλα τα φυσικά δικαιώματα που έχει ένας οφειλέτης απέναντι στο δανειστή του. Ακόμα και αυτά που έχει ένα φυσικό πρόσωπο.
Δεύτερον. Με βάση τη δανειακή σύμβαση στην Ελλάδα δεν επιτρέπεται να πάει σε τρίτες πηγές να αναζητήσει τα χρήματα και να ξεχρεώσει τους δανειστές. Δηλαδή αν είχαμε μια κυβέρνηση που διεκδικούσε το κατοχικό δάνειο από τους Γερμανούς, που είναι άμεσα απαιτητό, και συμφωνούσε η γερμανική κυβέρνηση να μας δώσει το κατοχικό δάνειο, τα 160 περίπου δισεκατομμύρια που υπολογίζουμε ότι είναι η σημερινή αξία του κατοχικού δανείου, δεν θα μπορούσαμε να τα χρησιμοποιήσουμε για να ξεχρεώσουμε τους κυρίους αυτούς.
Τρίτον. Οι δανειστές έχουν όμως το δικαίωμα, μερικά ή ολικά, να εκχωρήσουν τις δικές τους χρεωστικές απαιτήσεις σε τρίτους απέναντι στην Ελλάδα. Και σας λέω ένα σενάριο το οποίο αναφέρουν πάρα πολλοί ειδικοί. Ακραίο σενάριο, όντως, αλλά δεν είναι απίθανο, γιατί το έχουν υπογράψει αυτό το πράγμα. Και λέει ότι. το έχει πει ο κύριος Κασιμάτης, το έχω ακούσει και από τον κύριο Χρυσόγονο συγκεκριμένα, συνταγματολόγοι και οι δυο. Λοιπόν είπαν το εξής.
Μπορούν να δώσουν τις χρεωστικές απαιτήσεις, πχ να δώσει η Ολλανδία τις χρεωστικές της απαιτήσεις απέναντι στην Ελλάδα στην Τουρκία, να έρθει η Τουρκία, να δεσμεύσει την Ακρόπολη και να τοποθετήσει την τούρκικη σημαία στην Ακρόπολη. Διότι παραίτηση από την ασυλία λόγω άσκησης εθνικής κυριαρχίας σημαίνει ότι παραιτείσαι από την δημόσια περιουσία του κράτους από το σύνολο της εθνικής επικράτειας, από το εθνικό έδαφος.
Παραιτείσαι από την ιδιωτική περιουσία των πολιτών σου. Και παραιτείσαι ακόμη και από τη δυνατότητα να μην υπάρξει δέσμευση ή υποθήκευση ακόμα και στον οπλισμό της χώρας. Αυτό το πράγμα είναι πρωτοφανές. Γι' αυτό βγήκαν πάρα πολλοί αναλυτές στον κόσμο και νομικοί και λέγανε, συγκεκριμένα εγώ θυμάμαι έναν Αμερικανό χρηματιστή, ο οποίος είχε γράψει τότε στους New York Times ένα άρθρο λέγοντας «υπογράφει την εθνική της αυτοκτονία η χώρα».
Τέταρτον και το χειρότερο. Με βάση τα διεθνή ήθη και έθιμα, στις διεθνής αγορές η δανειακή σύμβαση αυτή εμπίπτει στο περίφημο «ίσοι όροι ανάμεσα στους δανειστές». Δηλαδή ότι ισχύει για έναν δανειστή υποχρεωτικά ισχύει για όλους είτε έχουν υπογράψει την δανειακή σύμβαση είτε όχι. Αν την εκτελέσεις δηλαδή μέχρι το τέλος αυτή τη δανειακή σύμβαση, τότε οποιοσδήποτε δανειστής του ελληνικού κράτους μπορεί να το χρησιμοποιήσει ως νομικό προηγούμενο και να απαιτήσει τις ίδιες ρήτρες, τις ίδιες υποχρεώσεις του κράτους απέναντι του, έστω και αν δεν συμπεριλαμβανόταν στην δανειακή σύμβαση. Αυτό λέγεται Pari Passu είναι ένας νομικός όρος που σημαίνει «ότι ισχύει για τον ένα, ισχύει για όλους».
Αυτό το πράγμα λοιπόν δεν έπρεπε να το μάθουμε εμείς, ούτε και η Βουλή βέβαια, γι' αυτό και δεν πήγε ποτέ στη Βουλή, πήγε μόνο στη προπαρασκευαστική της Βουλής και έμεινε εκεί. Βεβαίως στη Βουλή μπορείτε να το βρείτε ολόκληρο, είναι αναρτημένο πλέον. Δεν έχει κυρωθεί αλλά, με βάση το τι έχουν αποφασίσει, ισχύει γιατί εκτελείται.
Με βάση αυτά λοιπόν εφαρμόσανε τη πολιτική του μνημονίου η πολιτική του οποίου είχε σχεδιαστεί εξ' αρχής όχι τόσο για να δημιουργήσει τα πλεονάσματα εκείνα για να πληρωθούν τα τοκοχρεολύσια. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν πληρώνονται. Κάθε χρόνο η εξυπηρέτηση του χρέους μας κοστίζει 35 με 40% του ΑΕΠ. Αυτό το πράγμα δεν γίνεται να πληρωθεί. Είναι αδύνατο. Το ξέρανε.
Και εφόσον λοιπόν το ξέρανε τι έπρεπε να γίνει; Αν μας λέγανε το Γενάρη του 2010 «Θα βάλω χέρι στη δημόσια περιουσία», θα ξεσηκωνότανε όλος ο κόσμος. Οπότε τι κάνανε; Έφεραν ολόκληρο τον κόσμο στην απόγνωση, στην απελπισία, μεροδούλι μεροφάι, να σκέφτεται την ανεργία, το αν θα μπορεί να επιβιώσει αυτός, το παιδί του, η οικογένεια του αύριο και να του θέσουν το εξής δίλλημα, αυτό που είπε ο κύριος Όλι Ρεν πριν 3 βδομάδες μετά την 11η του Μάρτη που αποφασίστηκε η εκποίηση των 50 δις της δημόσιας περιουσίας.
Τι είπε; «Ή πουλάτε ή χάνετε τους υπόλοιπους μισθούς της 10ετίας». Αυτό ήταν το δίλλημα των τοκογλύφων. Ή πουλάτε ή χάνετε ότι έχει μείνει από συντάξεις και μισθούς. Να εξαναγκάσουν το λαό να πει «Ας τα κομμάτια, πούλα κάτι, προκειμένου να μην χάσω και ότι μου έχει απομείνει». Και την ίδια ώρα ένα ολόκληρο σύστημα προπαγάνδας προσπαθεί να πείσει το λαό ότι είμαστε πάμπλουτη χώρα ρε παιδιά. Έχουμε πετρέλαια. Σαουδική Αραβία έχουμε πυρηνικά, έχουμε ιστορίες, πλουτώνιο, χρυσάφια. Τι είναι τώρα να δώσουμε 350 δισεκατομμύρια που είναι το χρέος; Ενώ στη πραγματικότητα δεν είναι έτσι.
Λοιπόν, από κει και πέρα η κατάσταση πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Σε 8 μήνες εφαρμογής του μνημονίου είχαμε υποχώρηση μιας 10ετίας στην ελληνική οικονομία και τα εισοδήματα κατέληξαν στο 1974 σε πραγματικούς όρους. Τα επόμενα χρόνια που έρχονται θα είναι ακόμα πιο δύσκολα και πολύ χειρότερα από αυτό που έχουμε πληρώσει. Είμαστε στη προκαταρκτική διαδικασία.
Κατά τη γνώμη μου αυτό που οφείλουμε να κάνουμε είναι ένα πραγματικά, αυθεντικά, ρωμαλέο παλλαϊκό μέτωπο που θα απαιτήσει τον επαναπροσδιορισμό όλων των πολιτικών συνθηκών στη χώρα. Δηλαδή την ανατροπή του πολιτικού συστήματος και τη δημιουργία νέων προϋποθέσεων μιας νέας εξουσίας που θα επιβάλλει:
Την καταγγελία της δανειακής σύμβασης και το σύνολο του οικοδομήματος που στήθηκε πάνω σ' αυτή ώστε να μπορεί να γλυτώσει την αγχόνη και το δόκανο ο ελληνικός λαός και να οικοδομήσει μια νέου τύπου πορεία για το τόπο. Μια νέου τύπου εξουσία που αντανακλά και πρέπει να αντανακλά τα πραγματικά συμφέροντα του μόνου αυθεντικού εκφραστή αυτού του τόπου που είναι αυτός που τον ποτίζει με τον ιδρώτα του.
Με αυτό το πράγμα θέλω να κλείσω, Κοιτάξτε. Οι εποχές που αναθέταμε σε κάποιους άλλους την διοίκηση και την κυβέρνηση της χώρας τελειώσανε ανεπιστρεπτί. Τελειώσανε ανεπιστρεπτί. Είναι πολύ σοβαρό το μέλλον της χώρας το μέλλον των παιδιών μας και των οικογενειών μας για να το αναθέσουμε σε τρίτους σωτήρες.
Ή εμείς ή κανένας.
Ευχαριστώ πολύ.
Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011
ΔΙΕΙΣΔΥΣΗ ΤΟΥΡΚΩΝ ΣΤΗΝ ΘΡΑΚΗ
Η διείσδυση Γκιουλέν στη Θράκη και το παράδειγμα του Ουζμπεκιστάν
Αν εξετάσει κανείς στο σύνολο τους, και όχι αποσπασματικά, τις... δραστηριότητες των Τούρκων για την τουρκοποίηση της Θράκης, θα πιστώσει μία κάθετη αναβάθμιση τους, το τελευταίο κυρίως έτος...
Αλλεπάλληλες επισκέψεις Τούρκων αξιωματούχων, μεταξύ των οποίων ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ο ΥΠΕΞ Νταβούτογλου, ο νούμερο δύο στο ΑΚΡ, Μπουλέντ Αρίντς, ο Μπαγίς κ.ά., και συνεχείς υποτιθέμενες «πολιτιστικές» εκδηλώσεις και τελετές, που ξεκινούν από εορτές για το... κεράσι, τελετές με ομαδικές περιτομές (σουνέτι), με ό,τι αυτό συμβολίζει, μέχρι και τον εορτασμό της επετείου καταλήψεως της Θράκης από τους Οθωμανούς, διαγωνισμό τουρκικού τραγουδιού (Yildizim Sensin) και πλείστα άλλα, όλα των οποίων αποτελούν την αιτία έντονης ανησυχίας για κάθε Έλληνα. Πλην, θα προσθέταμε, του καθ' ύλην αρμόδιου υπουργείου Εξωτερικών, η περίεργη ηγεσία του οποίου φαίνεται σαν να έχει έλθει από άλλο πλανήτη ή να τα αποδέχεται όλα αυτά ωσάν να είναι αποτέλεσμα κάποιας άγνωστης σε μας συμφωνίας...
Στον «ΚτΕ» της 29ης Απριλίου, η στήλη είχε αναφερθεί ιδιαίτερα σε μία από τις πλέον επικίνδυνες μορφές της τουρκικής διεισδύσεως στη Θράκη, και συγκεκριμένως του κινήματος των Νουρτζού του Φετουλάχ Γκιουλέν, του «πλέον επικίνδυνου ισλαμιστή του πλανήτη», όπως είχε χαρακτηρισθεί από ιδιαίτερα αξιόπιστες πηγές. Οι κρατικές υπηρεσίες ασφαλείας και πληροφοριών έχουν συγκεκριμένες πληροφορίες για την πρόσφατη τουλάχιστον δραστηριότητα του ύπουλου αυτού κινήματος, το οποίο εμφανίζεται ψευδώς ως ένα μετριοπαθές ισλαμικό κίνημα, που προάγει τον διαθρησκευτικό διάλογο και την ανεκτικότητα, αλλά στην πραγματικότητα «δίνει έμφαση στην ισλαμοτουρκική κουλτούρα και στη διαμόρφωση φιλοτουρκικών ελίτ στις χώρες στις οποίες λειτουργούν τα σχολεία του» (σ.σ.: απόσπασμα από τηλεγράφημα του Αμερικανού πρέσβη στην Άγκυρα Τζέιμς Τζέφρι της 21ης Μαρτίου 2009, που έδωσε στη δημοσιότητα το WikiLeaks). Ενδεικτικό των κεκαλυμμένων σκοπών και της δράσεως του κινήματος είναι ότι, σύμφωνα με τους «Financial Times», οι οπαδοί του αποκαλούνται «ισλαμικοί ιησουίτες» ή το αντίστοιχο του Opus Dei της Τουρκίας.
Παλαιόθεν...
Στη Θράκη, τα δύο πρώτα σχολεία του Γκιουλέν είναι ήδη γνωστά από το 2006, ενώ από πέρυσι είναι γνωστό ότι υπάρχουν σχέδια για την ανέγερση ενός σύγχρονου πολυτελούς κτιρίου, σε ακίνητο της Διαχειριστικής Επιτροπής Μουσουλμανικής Περιουσίας στο κέντρο της Κομοτηνής, με χρηματοδότηση της οργανώσεως Γκιουλέν. Στοιχεία από τη δράση του κινήματος σε άλλες χώρες δείχνουν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η διείσδυση του Γκιουλέν σε όλες σχεδόν τις χώρες συνοδεύτηκε από μία παράλληλη οικονομική διείσδυση επιχειρηματιών-οπαδών του, οι οποίοι είναι οργανωμένοι στην επιχειρηματική ένωση Tuskon, με ιδιαίτερη επιρροή στο κυβερνών κόμμα του Ερντογάν, και θεωρούνται το βασικό εργαλείο της τουρκικής οικονομικής διεισδύσεως στον Καύκασο, στα Βαλκάνια και προσφάτως και στην Αφρική.
Κατά την άποψη της στήλης, η έντονη δραστηριότητα των Τούρκων στην Ελλάδα γενικώς και στη Θράκη ιδιαίτερα για εξαγορές εγχειρήσεων κ.λπ., οι οποίοι εκμεταλλεύονται την κατάσταση της χώρας και την απελπισία των Ελλήνων, που, στο πλαίσιο ενός κλίματος το οποίο καλλιεργούν οι ανυποψίαστοι οπαδοί της οικονομικής συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών, βλέπουν το τουρκικό οικονομικό ενδιαφέρον ως σανίδα σωτηρίας, δεν είναι άσχετη με τις επιδιώξεις του Γκιουλέν και των επιχειρηματιών οπαδών του.
Ας δούμε, όμως, σύντομα τι έγινε σε άλλες χώρες, στις οποίες υπήρξε ανάλογη διείσδυση της οργανώσεως του Γκιουλέν και των Τούρκων επιχειρηματιών που τον υποστηρίζουν. Σύμφωνα με άρθρο της γνωστής για τις αποκαλύψεις της πρώην πράκτορα του FΒΙ Τουρκοαμερικανίδας Σιμπέλ Έντμοντς (6.1.2011) με τίτλο «Στη δεκαετία του 1990 οι μαντράσα (θρησκευτικά σχολεία) του Γκιουλέν στέγαζαν 130 πράκτορες της CIA στο Κιργιστάν και στο Ουζμπεκιστάν», στην Ολλανδία ελήφθησαν αυστηρά μέτρα για τον έλεγχο και περιορισμό της χρηματοδοτήσεως των σχολείων του Γκιουλέν, ενώ η λειτουργία τους τελεί υπό συνεχή έρευνα. Στη Ρωσία, απαγορεύτηκε η λειτουργία όλων των σχολείων του Γκιουλέν και οι δραστηριότητες της σέχτας των Νουρτζού, ενώ 20 Τούρκοι οπαδοί του απελάθηκαν από την χώρα. Στο Τουρκμενιστάν, οι Αρχές έθεσαν υπό στενή παρακολούθηση και έλεγχο τα σχολεία του και διέταξαν την απάλειψη από το πρόγραμμά τους συγκεκριμένων θρησκευτικών κηρυγμάτων.
Ουζμπεκιστάν
Στο Ουζμπεκιστάν, η αντίδραση της κυβερνήσεως της χώρας ήταν ακόμη πιο δραστική. Σημειώνεται ότι η Τουρκία ήταν η πρώτη χώρα που αναγνώρισε το 1991 την ανεξαρτησία του Ουζμπεκιστάν, ότι η πλειοψηφία του πληθυσμού είναι τουρκικής καταγωγής, οι τουρκικές επενδύσεις ήσαν πάνω από 1 δισεκατομμύριο δολάρια και στη συγκεκριμένη κεντροασιατική δημοκρατία λειτουργούν περί τις 700 τουρκικές επιχειρήσεις. Σύμφωνα με δημοσίευμα του γαλλικού πρακτορείου Agence France-Presse, με τίτλο «Το Ουζμπεκιστάν κατηγορεί τουρκικές εταιρείες ότι είναι κάλυμμα ισλαμιστών» της 10ης Μαρτίου 2011, στις αρχές του 2010 η κυβέρνηση του Ουζμπεκιστάν έλαβε δραστικά μέτρα εναντίον των τουρκικών επιχειρήσεων, προβαίνοντας σε μία σειρά επιδρομών των δυνάμεων ασφαλείας σε αρκετές από αυτές, οι οποίες κατηγορήθηκαν ότι ενεργούσαν ως προκάλυμμα του κινήματος των Νουρτζού του Γκιουλέν.
Τον Μάρτιο του 2011, προεβλήθη στην κρατική τηλεόραση ένα ντοκιμαντέρ σχετικά με την υπόγεια δράση των οπαδών του Γκιουλέν. Σε αυτό ανεφέρετο ότι τα τελευταία δύο χρόνια πάνω από 54 Τούρκοι υπήκοοι οδηγήθηκαν στα δικαστήρια για παράνομες δραστηριότητες και ότι 50 τουρκικές επιχειρήσεις κλείσθηκαν για παραβίαση των νόμων του κράτους και πρόκληση ζημιών στο ουζμπεκικό κράτος, ενώ με μία μόνο απόφαση δικαστηρίου της Τασκένδης κατασχέθηκαν μετρητά και εμπορεύματα τουρκικών εταιρειών άνω των 500 εκατ. δολαρίων! Σημειώνεται ότι η τηλεόραση της χώρας είχε αναφέρει επανειλημμένως σε εκπομπές της ότι οι τουρκικές εταιρείες είχαν δημιουργήσει μία σκιώδη οικονομία, χρησιμοποιώντας διπλά βιβλία, και ότι είχαν εμπλακεί στη διάδοση θρησκευτικών και εξτρεμιστικών ιδεολογιών.
Οι εκπομπές αυτές βασίσθηκαν προφανώς σε στοιχεία από εφόδους που πραγματοποίησαν ομάδες των δυνάμεων ειδικών επιχειρήσεων των Αρχών ασφαλείας στο τέλος του 2010, στο μεγαλύτερο και παλαιότερο -τουρκικών συμφερόντων- σούπερ μάρκετ της Τασκένδης «Turkuaz». Ταυτόχρονα, ένα από τα πλέον σύγχρονα σχολεία της χώρας που λειτουργούσε με τουρκική χρηματοδότηση (Γκιουλέν) έκλεισε με εντολή των Αρχών «για λόγους ασφαλείας».
Στο ντοκιμαντέρ της κρατικής τηλεοράσεως κατηγορήθηκαν Τούρκοι επιχειρηματίες για διανομή προπαγανδιστικού υλικού των Νουρτζού του Γκιουλέν και για την ίδρυση οίκων προσευχής, οι οποίοι είναι παράνομοι στο Ουζμπεκιστάν. Σε μία άλλη εκπομπή, στο δεύτερο κρατικό κανάλι της χώρας, Yoslar (Νεολαία), ανεφέρθη ότι άνω των 12 τουρκικών εκπαιδευτικών εταιρειών εργάζονταν για τη δημιουργία μυστικών πυρήνων των Νουρτζού. Στην ίδια εκπομπή, ανεφέρθη επίσης ότι ο Τούρκος επιχειρηματίας Μεχμέτ Ζεκί (κατά πληροφορίες μέλος της Tuskon) χρηματοδοτούσε τη δράση της εν λόγω θρησκευτικής οργανώσεως στο Ουζμπεκιστάν, ο οποίος καταδικάστηκε σε φυλάκιση 16 ετών.
Συλλήψεις
Παράλληλα, ο όμιλος ανθρωπίνων δικαιωμάτων Ezgulik ανέφερε ότι άνω των 50 Ουζμπέκων είχαν συλληφθεί τα τελευταία χρόνια και είχαν μπει στη φυλακή, με την κατηγορία ότι ανήκαν στο κίνημα των Νουρτζού του Γκιουλέν και ότι διένειμαν υλικό το οποίο αποτελούσε απειλή για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια. Μεταξύ αυτών, ήταν τρεις δημοσιογράφοι και πέντε εργαζόμενοι στην εφημερίδα «Iklim» και στο περιοδικό «Irmok», τα οποία είχαν κλείσει το 2009 με απόφαση των Αρχών της χώρας.
Όπως ανέφερε το συγκεκριμένο κανάλι, οι περισσότεροι των καταδικασθέντων είχαν αποφοιτήσει από τουρκικά σχολεία, τα οποία χρήματοδοτούντο από ιδιωτικές οργανώσεις (οπαδών του Γκιουλέν). Πέραν των δραστικών αυτών μέτρων, η κυβέρνηση του Ουζμπεκιστάν έκλεισε όλα τα τουρκικά σχολεία στην χώρα και, θέλοντας προφανώς να απαλλαγεί από κάθε επιρροή της Τουρκίας στον εκπαιδευτικό τομέα και των ήδη αντιληπτών βλαβερών συνεπειών της για την ασφάλεια της χώρας, διέταξε την επιστροφή όλων των Ουζμπέκων φοιτητών, που σπούδαζαν σε τουρκικά πανεπιστήμια.
Ερώτημα: Έχει καμία ιδέα για όλα αυτά ο ΥΠΕΞ Δ. Δρούτσας, ο οποίος, όπως προκύπτει εκ πληροφοριών αλλά και -κυρίως- εξ όσων συμβαίνουν στη Θράκη, φαίνεται να κλείνει επιμελώς τα μάτια, επηρεάζοντας έτσι άμεσα και το έργο των υπηρεσιών ασφαλείας της χώρας;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)